Rok akademicki:
2018/19
Jednostka prowadząca:
Wydział Filozoficzny
Kierunek:
Studia doktoranckie z filozofii (w języku polskim)
Poziom:
studia trzeciego stopnia (doktoranckie), stacjonarne
Nazwa przedmiotu:
Seminarium naukowe

Nazwa szczegółowa przedmiotu:
Seminarium doktoranckie z filozofii człowieka
Język:
PL
Typ przedmiotu:

Przedmiot obieralny:
tak
Rok studiów/semestr:
I/letni
Wymiar:
ćwiczenia: 30 godz.
Punkty ECTS:
ćwiczenia: 1
Forma zaliczenia:
ćwiczenia: zaliczenie bez oceny
Prowadzący:
ćwiczenia: ks. dr hab. Jarosław Jagiełło, prof. UPJPII;
Koordynator sylabusa:
ks. dr hab. Jarosław Jagiełło, prof. UPJPII


Sylabus dostępny w ramach przedmiotu:

Wymagania wstępne:
1. Ukończone studia II stopnia.
2. Gruntowna znajomość głównych nurtów filozofii człowieka i terminologii antropologicznej.
Cele:
1. Opieka naukowa nad przygotowującymi dysertację doktorską.
2. Opracowanie tematu przewodniego seminarium.
Treści kształcenia:
1. Wypracowanie metodologii badań naukowych – stosownie do określonego tematu dysertacji.
2. Analiza krytyczna przedmiotu badań poszczególnych doktorantów.
3. Opracowanie przewodniego tematu seminarium, zakładającego współpracę wszystkich doktorantów.
T_1. Omówienie warunków formalno-prawnych rozpoczęcia i sfinalizowania przewodu doktorskiego.
T_2. Wyznaczenie terminów realizacji zobowiązań podjętych przez seminarzystów w procesie przygotowywania dysertacji doktorskich.
T_3. Dyskusja nad metodami badawczymi i planem powstających w ramach seminarium prac doktorskich.
T_4. Systematyczne sprawozdania doktorantów z postępu prac na rozprawami doktorskimi oraz towarzysząca im dyskusja.
T_5. Podczas seminariów, które nie są bezpośrednio związane z procesem powstawania prac doktorskich, czytanie i analiza wybranych fragmentów dzieł E.Husserla, A. Kępińskiego, F. Nietschego, M. Schelera i J. Tischnera, które korelują z problematyką poruszaną przez doktorantów w ich pracach doktorskich.
Efekty kształcenia:
E_1. Samodzielnie wyszukuje, analizuje, selekcjonuje i integruje wiedzę ze źródeł pisanych i elektronicznych, twórczo ją wykorzystuje w formułowaniu hipotez i krytycznych argumentacji oraz planuje projekty badawcze [K_U01].

E_2. Określa stopień doniosłości (relewancji) stawianych tez dla badanego problemu lub argumentacji [K_U04].

E_3. Precyzyjnie formułuje w mowie i na piśmie złożone problemy filozoficzne, stawia tezy i krytycznie je komentuje [K_U07].

E_ 4. Pisze opracowania monograficzne na podstawie samodzielnie dobranej literatury, stosując oryginalne podejścia i uwzględniając nowe osiągnięcia w filozofii w zakresie: 1) filozofii umysłu lub 2) etyki lub 3) filozofii kultury i filozofii języka [K_U08]

E_5. Prowadzi, we współpracy z innymi profesjonalistami, samodzielną pracę badawczą, umożliwiającą rozwój naukowy i podnoszenie kwalifikacji profesjonalnych [K_U11]
E_6. Potrafi zaprezentować samodzielnie wybrany problem, a następnie poprowadzić dyskusję na jego temat [K_K01]

E_7. Efektywnie organizuje własną pracę i krytycznie ocenia jej stopień zaawansowania [K_K04]

E_8. Rozumie znaczenie krytycznej dyskusji dla właściwego prowadzenia indywidualnej pracy filozoficznej [K_K08]
Metody i narzędzia dydaktyczne:
M_1. Prezentacja struktury i bibliografii przygotowywanych prac doktorskich.
M_2. Krytyczna dyskusja nad prezentowanymi częściami poszczególnych prac.
M_3. Czytanie i analiza fragmentów wybranych dzieł filozoficznych w związku z realizacją przewodniego tematu seminarium.
M_4. Fragmenty prac doktorskich dostarczane są do prowadzącego seminarium w formie wydruku komputerowego, w tej samej formie korygowane i oddawane seminarzyście do ewentualnego poprawienia tekstu.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
W_1. W wyznaczonym czasie doktorant przedstawia temat, plan, bibliografię oraz fragmenty swojej pracy.
W_2. Włącza się aktywnie w dyskusję wokół przewodniego tematu seminarium
W_3. Regularnie uczestniczy w seminariach.
W_4. Dwa razy w semestrze przygotowuje protokół z seminarium.
W_5. Wywiązywanie się z tych obowiązków jest podstawą zaliczenia seminarium.
Lektury podstawowe:
1. F. Nietzsche, Poza dobrem i złem, tłum. S. Wyrzykowski, Warszawa-Kraków 1912.
2. E. Husserl, Idee czystej fenomenologii i fenomenologicznej filozofii, tłum. D. Gierulanka, Warszawa 1967.
3. M. Scheler, Istota i formy sympatii, przeł., wstępem i przyp.op.A. Węgrzecki, Warszawa 1986.
3. J. Tischner, Studia z filozofii świadomości, Kraków 2006.
Lektury uzupełniające:

Uwagi: