Rok akademicki:
2018/19
Jednostka prowadząca:
Wydział Filozoficzny
Kierunek:
Filozofia
specjalność: filozofia systematyczna   
Poziom:
studia drugiego stopnia (magisterskie uzupełniające), stacjonarne
Nazwa przedmiotu:
Wykład monograficzny
(Monographic lecture )

Nazwa szczegółowa przedmiotu:
Problem eidos w filozoficznej myśli Platona, cz. 2
Język:
PL
Typ przedmiotu:

Przedmiot obieralny:
tak
Rok studiów/semestr:
II/letni
Wymiar:
wykład: 30 godz.
Punkty ECTS:
wykład: 2
Forma zaliczenia:
wykład: egzamin
Prowadzący:
wykład: o. dr Konrad Rycyk OFM;
Koordynator sylabusa:
o. dr Konrad Rycyk OFM


Sylabus dostępny w ramach przedmiotu:

Wymagania wstępne:
Student:
1. zna idee i argumenty filozofów greckich – F1K_W03
2. czyta i interpretuje teksty poszczególnych filozofów greckich (w szczególności Platona) w oparciu o znane sobie doświadczenie rzeczywistości – F1K_U03
3. poprawnie stosuje poznaną grecką terminologię filozoficzną – F1K_U05
Cele:
1. Po ukończeniu kursu student będzie posiadał prawidłowe rozumienie greckiego pojęcia eidos, oraz rozeznanie należytych kontekstów i powodów, w jakich i dla których pojawia się ono w myśli Platona i jego poprzedników.

2. W toku wykładu uzyska właściwą filozoficzną perspektywę dla własnego poszukiwania odpowiedzi na pytania:
- jak można rozumieć przypisywaną Platonowi powszechnie teorię idei;
- czego i kogo może w istocie dotyczyć krytyka, jaką wobec Akademii podjął Arystoteles;
- w jakim zakresie myśl Platona została faktycznie podjęta później, w ramach medio- i neoplatonizmu, oraz w myśli wczesnochrześcijańskiej.
Treści kształcenia:
Wykład koncentruje się na analizie poglądów Platona, pozostawionych w jego w dialogach (m.in. Fedon, Fajdros, Menon, Teajtet, Sofista, Parmenides, Fileb, Timaios, Politeia) i innych jego pismach (List VII). Poglądy te będą odczytywane w perspektywie myśli jego poprzedników: orfików, jończyków i pitagorejczyków, Heraklita, Parmenidesa i eleatów, sofistów, Gorgiasza z Leontinoi, Anaksagorasa. Taka perspektywa pozwoli uchwycić właściwy kontekst, w jakim pojęcie eidos pojawia się u Platona w związku z jego analizami odnośnie duszy, umysłu i porządku. Na zakończenie zostanie podjęta próba odpowiedzi na pytanie o właściwe znaczenie i funkcję idei dobra.

Część II (semestr letni):
7. Dialektyka u Platona, jej właściwy zakres i treść;
8. Rozumienie drogi badania hos estin i jej rezultatu (eon) u Parmenidesa z Elei; znaczenie zasady tożsamości einai i noein;
9. Problem sofistycznego me on; stosunek Platona do eleatów i Gorgiasza;
10. Platońska nauka o największych rodzajach jako znakach.
11. Znaczenie dialektycznej zasady methexis;
12. Stosunek eidos do to on, hipotezy dialogu Parmenides;
Efekty kształcenia:
Wiedza:
1. Student dysponuje uporządkowanymi i szczegółowymi wiadomościami dotyczącymi greckich terminów: eidos, idea oraz innych, m.in. psyche, nous, kosmos oraz sposobu, w jaki posługuje się nimi Platon.
2. Zna szczegółowo poglądy Platona, pozwalające odpowiedzieć na pytanie, jakie jest właściwe znaczenie i funkcja terminu eidos w sposobie jego myślenia– F1K_W21; F2K_W05
Metody i narzędzia dydaktyczne:
1. Przedstawienie tez w ramach wykładu wprowadzającego,
2. Dyskusja na temat wygłoszonych tez.
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia:
Egzamin ustny na końcu semestru. Na egzaminie obowiązuje:
1. znajomość treści wykładu,
2. umiejętność formułowania tez i wniosków dotyczących treści wykładu.
Lektury podstawowe:
1. Platon, Fedon, Fajdros, Menon, Teajtet, Sofista, Parmenides, Fileb, Timaios, [w:] Dialogi, t. 1-2, tłum. W. Witwicki, Kęty 1999.
2. Platon, Państwo, tłum. W. Witwicki, Kęty 2003.
3. Platon, Prawa, tłum. D. Zygmuntowicz, Kęty 2017.
4. Platon, Listy, tłum. M. Maykowska, Warszawa 1987.
Lektury uzupełniające:
1. Krokiewicz A., Zarys filozofii greckiej, Warszawa 2000.
2. Stróżewski W., Wykłady o Platonie. Ontologia, Kraków 1992.
3. Gadamer H.G., Idea dobra w dyskusji między Platonem a Arystotelesem, tłum. Z. Nerczuk, Kęty 2002.
4. Blandzi S., Heneologia, meontologia, dialektyka. Platońskie poszukiwanie ontologii idei w „Parmenidesie”, Warszawa 1992.
5. Blandzi S., Posłowie. …magis amicus Plato Tubingensis, [w:] H. Krämer, Fichte, Schlegel i infinityzm w interpretacji Platona, tłum. A. Gniazdowski, Warszawa 2006, s. 75-94.
6. Dembiński B., Teoria idei. Ewolucja myśli platońskiej, Katowice 2004.
7. Gródek W.K., Rozumienie eon i noein u Parmenidesa, Kraków 2003.
8. Rodziewicz A., Idea i forma. IDEA KAI EIDOS. O fundamentach filozofii Platona i presokratyków, Wrocław 2012.
9. Pradeau J.-F., Le forme e le realtà intellegibili. L’uso platonico del termine EIDOS, [w:] Eidos – Idea. Platone, Aristotele e la tradizione platonica, ed. F. Fronterotta, W. Leszl, Sankt Augustin 2011, s. 74-89.
10. Ross D.W., Plato’s Theory of Ideas, Oxford 1953.
Uwagi: