Proseminarium z historii sztuki nowożytnej (2014/15)


Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Brak

Cele

Student zdobywa wiedzę na temat współczesnej metodologii stosowanej w historii sztuki nowożytnej, poznaje zasady konstrukcji pracy naukowej, zaznajamia się z zasadami zapisu bibliograficznego oraz z pracą z tekstami źródłowymi. Ponadto kształtuje umiejętność opisu i analizy dzieła sztuki, a także nabywa umiejętność przygotowywania wystąpień ustnych i pisemnych.

Treści kształcenia

T.1 - Przygotowanie opracowania monograficznego na uzgodniony z prowadzącym temat; jego prezentacja na forum grupy, dyskusja i wspólna ocena.
T.2 - Kształtowanie umiejętności prawidłowego opisu, analizy formalnej i ikonologicznej dzieła sztuki nowożytnej.
T.3 - Poznawanie terminologii właściwej sztuce nowożytnej Najważniejszym zadaniem przedmiotu jest utrwalenie oraz rozwinięcie umiejętności zbierania materiałów na zadany temat z zakresu dziejów sztuki nowożytnej, budowania logicznego i problemowego stanu badań oraz opisu dzieła sztuki. Na tym etapie student uczy się samodzielnie analizować dzieło sztuki, zarówno pod względem formy, jak i treści. W efekcie powinien on opanować warsztat historyka sztuki w stopniu podstawowym, by na dalszych etapach studiów mógł samodzielnie prowadzić badania historyczno-artystyczne. Każdy uczestnik zajęć jest zobowiązany do przygotowania pracy rocznej, składającej się z problemowego stanu badań, historii i opisu danego dzieła sztuki oraz jego analizy formalnej i ikonograficznej oraz prezentacji wyników badań dotyczących genezy i źródeł inspiracji. Tematy prac są ustalane przez prowadzącego (bądź muszą zostać zaakceptowanie przez niego); z reguły dotyczą one dzieł lub zagadnień sztuki polskiej. Prace te czytane w trakcie zajęć i poddawane dyskusji.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student potrafi posługiwać się podstawowymi metodami analizy i interpretacji dzieł sztuki nowożytnej.
W_2 Student posługuje się terminologią specjalistyczną z zakresu sztuki nowożytnej.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student nabywa umiejętność zdobywania wiedzy korzystając z bibliotek i źródeł internetowych.
U_2 Student umie sporządzić pracę naukową wykorzystując w niej podstawowe elementy warsztatu naukowego.

Metody dydaktyczne

M.1 Konwersatorium z zakresu metodologii historii sztuki nowożytnej oraz zasad konstrukcji pracy naukowej.
M.2 Prezentacja fragmentów przygotowanych prac proseminaryjnych połączona z dyskusja na forum grupy.
M.3 Ćwiczenia doskonalące umiejętność opisu i analizy formalnej.
M.4 Omawianie wybranych tekstów z zakresu metodologii sztuki nowożytnej.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Zaliczenie bez oceny.
1) Regularne uczęszczanie na zajęcia (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności).
2) Złożenie pracy proseminaryjnej i jej przyjęcie przez promotora. Postępy w pisaniu pracy będę sprawdzane w trakcie referowania jej fragmentów na proseminarium i w czasie konsultacji z prowadzącym. Wymagana jest umiejętność napisania i właściwego zredagowania (kompozycja, przypisy, dobór ilustracji) tekstów historyczno-artystycznych (zawierających prawidłowe z punktu widzenia faktografii i metodologii ustalenia badawcze i interpretacje) z wykorzystaniem literatury polskiej i obcej.

Lektury podstawowe

D’Alleva A., Metody i teorie historii sztuki, Kraków 2008;
Białostocki J., Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o sztuce, Warszawa 1976;
Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1979;
Białostocki J., Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982;
Panofsky E., Ikonografia i ikonologia, w: E. Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971;
Przedmiot, metodologia, zawód, red. P. Skubiszewski, Warszawa 1973.

Lektury uzupełniające

Dobór literatury związany jest z tematyką prac indywidualnie przygotowywanych przez studentów.