Historia sztuki nowożytnej powszechnej (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

brak

Cele

Zapoznanie studentów z najważniejszymi zjawiskami w sztuce nowożytnej od renesansu do późnego baroku i rokoka.

Treści kształcenia

T.1 - Przedstawienie podstawowych zagadnień związanych z rozwojem architektury w XVI w.
T.2 - Omówienie rozwoju rzeźby w renesansie oraz kształtujących ją procesy.
T.3 - Przedstawienie rozwoju malarstwa renesansowego i manierystycznego.
T.4 - Ukazanie rozwoju i przemian zachodzących w architekturze barokowej w XVII i XVIII w.
T.5 - Syntetyczne przedstawienia najważniejszych procesów charakteryzujących kształtowanie się i rozwój rzeźby barokowej.
T.6 - Omówienie rozwoju malarstwa barokowego. Wykład ma charakter przekrojowy i jest poświęcony najważniejszym zjawiskom w sztuce europejskiej od wczesnego renesansu do późnego baroku w trzech podstawowych gałęziach sztuk: architektury, rzeźby
i malarstwa. Szczególny nacisk jest położony na kształtowanie się renesansu we Włoszech, omówione są wybrane szkoły malarskie i rzeźbiarskie oraz kształtowanie się renesansowej architektury w XV i XVI wieku. Zajęcia są poświęcone włoskiemu manieryzmowi oraz oddziaływaniu włoskiego renesansu i manieryzmu na sztukę Francji, Niderlandów, Niemiec, a w szczególności krajów Środkowej i Wschodniej Europy. W trakcie zajęć studenci poznają problematykę kształtowania się sztuki barokowej w kontekście przemian społecznych i religijnych (Sobór Trydencki) oraz zapoznają się z najważniejszymi osiągnięciami włoskiej architektury, rzeźby i malarstwa w XVII i XVIII wieku. Podczas zajęć student nabywa wiedzę o najważniejszych zjawiskach w sztuce XVII i XVIII Francji, Południowych Niderlandów, Zjednoczonych Prowincji oraz Hiszpanii, Anglii, Skandynawii i Rosji, a w szczególności Europy Środkowo-Wschodniej (Austria, Czechy, Morawy, Słowacja, Śląsk, Węgry). Student otrzymuje wiedzę o twórczości najważniejszych artystów działających na tym obszarze i formowaniu się zjawisk artystycznych w kontekście społecznym, politycznym i społecznym.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student ma podstawową wiedzę z zakresu historii sztuki nowożytnej powszechnej, ochrony dóbr kultury od XVI do XVIII w. Zna jej specyfikę przedmiotową i metodologiczną.
W_2 Student zna i rozumie terminologię z zakresu historii nowożytnej i ochrony dóbr kultury.
W_3 Student ma uporządkowaną wiedzę ogólną oraz szczegółową, z zakresu historii sztuki nowożytnej w Europie, jej periodyzacji, głównych kierunkach jej rozwoju.
W_4 Student zna i rozumie podstawowe metody analizy i interpretacji procesów kształtujących europejską sztukę nowożytną.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje w zakresie historii sztuki nowożytnej powszechnej z wykorzystaniem różnych źródeł i metod.
U_2 Student umie rozpoznać różne style artystyczne oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym.
U_3 Student posiada umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem poglądów innych autorów, oraz formułowania wniosków.

KOMPETENCJE
K_1 Student ma świadomość zakresu swojej wiedzy z obszaru historii sztuki nowożytnej i umiejętności warsztatowych oraz rozumie potrzebę dalszego, ciągłego rozwoju kompetencji w zakresie fachowym, ogólno humanistycznym, jak też kompetencji personalnych i społecznych

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Egzamin ustny:
1) Rozpoznanie dwóch prezentowanych na ilustracji dzieł sztuki oraz krótkie omówienie problematyki artystycznej w oparciu o wiadomości przekazywane podczas wykładu i ćwiczeń oraz wskazanej przez prowadzącego wykład literatury przedmiotu.
2) Rozmowa sprawdzająca ogólną wiedzę o najważniejszych zjawiskach w nowożytnej sztuce powszechnej, umiejętność osadzenia twórczości artystów w danej epoce lub nurcie stylowym.
3) Systematyczna frekwencja studenta na wykładzie (dopuszczalne są dwie nieusprawiedliwione nieobecności w semestrze).

Lektury podstawowe

Literatura podstawowa:
Levy M., Wczesny renesans, Warszawa 1972.
Levy M., Dojrzały renesans, Warszawa 1980
Murray P. Architektura włoskiego renesansu, Warszawa 1999.
Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007.
Rzepińska M., Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1976.
Sztuka baroku. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2004.
Sztuka świata, t. 5-7, 2001.
Sherman J. Manieryzm, Warszawa 1970.
Waźbiński Z., Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1972.

Lektury uzupełniające

Literatura uzupełniająca:
Blunt A., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977.
Bochnak A., Historia sztuki nowożytnej, Warszawa – Kraków 1970.
Burke P., Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991.
Burke P., Fabrykacja Ludwika XIV, Warszawa 2011.
Chastel A., Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978.
Gerson H., Kuile E. H., Art and Architecture in Belgium 1600–1800, „The Pelican History of Art” 1960.
Levy M., Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995.
Osten G. von der, Vey H., Painting and Sculpture in Germany and the Netherlands 1500–1600, „The Pelikan History of Art” 1969.
Székely A, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977.
Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982.
Wyrzykowska M., Śląsk w orbicie Wiednia. Artystyczne związki Śląska z Arcyksięstwem Austriackim w latach 1648-1741, Wrocław 2010.
Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.