Koniec pewnej utopii. 100 lat Wielkiej Wojny w kulturze zachodniej (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Wybór wykładu jest jednoczesną deklaracją, że Uczestnik lubi czytać teksty literackie i odpowiada mu szerokie rozumienie humanistyki jako sztuki łączenia wielu kierunków. Upodobanie do wąskich specjalizacji jest poważnym utrudnieniem w rozumieniu zarówno przyjętych metod, jak i celów zajęć. Ale każdy może pod wpływem zajęć zmienić początkowe zdanie.

Cele

C_1_Doskonalenie umiejętności samodzielnej analizy przeczytanego wcześniej tekstu literackiego.

C_2_Konfrontacja metod filozoficznej i filologicznej analizy tekstu.

Treści kształcenia

Przed stu laty skończył się w Europie wiek XIX – stulecie długie, bo w historiozoficznych rachubach liczone od Wielkiej Rewolucji Francuskiej aż do roku 1914. Dla jednych wiek wojen i rewolucji, kształtujących współczesne pojęcie narodu, dla innych „wiek złoty”, ziszczający w swojej drugiej połowie marzenie o stabilności wielonarodowych imperiów. Literatura przechowała obraz schyłku wielkich mocarstw, tę przedziwną mieszaninę dekadencji i marzeń o nowym stuleciu. W lekturze tekstów pochodzących z różnych krajów i języków pojawiają się podobne tematy:
- Zmierzch imperiów przedstawiany w sagach rodzinnych (Roth, Malewska, Konwicki, Miłosz)
- Widok ck miasta: Praga (Kafka, Seifert, Rut), Kraków (Estreicher, Nowakowski), Wiedeń
- Nostalgiczny obraz „dobrego cesarza” czy „smutnego demiurga” (Hasek, Schulz)
- Szczególny przypadek Galicji (Pollack, Stasiuk)
- Dzienniki czasu wojny (ofensywa 1914/1915 w Małopolsce)
- Ostatnia wojna rycerska – obraz „żołnierza nieznanego” (Wittlin, Stryjkowski)
- Wspomnienie „złotego wieku” (Marai, Vargas Llosa, Varga)
- Nadchodzący wiek rewolucji (Bułhakow, Mandalian, Newerly)
- Stracone pokolenie (Remarque, Dos Passos, Scott Fitzgerald)

Efekty kształcenia

E_1_Samodzielne stawianie pytań tekstowi literackiemu.

E_2_Przełamanie wyniesionych z nauczania szkolnego stereotypowych metod analizowania i interpretowania tekstu.

E_3_Umiejętność włączania do samodzielnego czytania tekstu metod z innych dziedzin humanistyki (filologia, historia sztuki).

E_4_Umiejętność kojarzenia własnych lektur z zestawem zaproponowanym do celów wykładu.

Metody dydaktyczne

M_1_Dyskusję poprzedza wykład wprowadzający każdy tekst: informacje o autorze i tekście, sformułowanie szczegółowych pytań do danego tekstu.

M_2_Zajęcia prowadzone są w formie konwersatorium. Uczestnicy czytają wcześniej lektury i podczas zajęć omawiają je wraz z prowadzącą pod kątem wiodącego tematu.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

W_1_Po pierwszym semestrze - omówienie jednej wybranej lektury z listy.

W_2_Po dwóch semestrach - omówienie jednego tematu i podporządkowanych mu lektur z listy.

Lektury podstawowe

Patrz dział TREŚCI.

Lektury uzupełniające

Patrz dział TREŚCI.