Kierownictwo duchowe (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Ogólna wiedza teologiczna; wiedza z teologii duchowości, z psychologii; pojęcie osobowości; współczesne teorie osobowości; antropologia chrześcijańska.

Cele

Zdobycie wiedzy na temat dynamiki rozwoju duchowego chrześcijanina; prawa nim rządzące i mechanizmy życia wewnętrznego. Posiadanie umiejętności towarzyszenia duchowego i udzielania porad w zdobywaniu dojrzałej osobowości.

Treści kształcenia

Tw_1 - Wykład zaznajamia z podstawowymi problemami kierownictwa duchowego – pojęcie, zakres, formy, historia kierownictwa duchowego, przymioty kierownika duchowego – theodidaktos, pneumatikos, pneumatoforos, zdolność empatii, osobowość kierownika duchowego, zadania kierownika duchowego, związek kierownictwa duchowego z sakramentem pokuty.
Tw_2 - Omawia zasady rozróżniania duchów, psychologiczne uwarunkowania kierownictwa duchowego: kryzys psychologiczny, kryzys osobowości, konflikt, stres, mechanizmy obronne oraz problem nerwicy i psychozy w kierownictwie duchowym.
Tw_3 - Przedstawia kierownictwo duchowe różnych stanów życia: dzieci, młodzież, dorośli, ludzie starsi, kierownictwo duchowe kobiet i mężczyzn; kierownictwo duchowe kapłanów, kierownictwo duchowe w odkrywaniu powołania, kierownictwo duchowe osób zakonnych.
Tw_4 - Zwraca uwagę na nowe formy kierownictwa duchowego jak kierownictwo duchowe grupowe – pojęcie grupy, wewnętrzne mechanizmy, możliwości i niebezpieczeństwa. Omawia formy kierownictwa w ruchach religijnych i wykorzystanie metod psychologicznych w kierownictwie duchowym – counseling, logoterapia, dialog terapeutyczny.

Efekty kształcenia

E_1 - Student definiuje stan rozwoju duchowego osoby kierowanej
E_2 - identyfikuje podstawowe problemy rozwojowe; nazywa stopień dojrzałości duchowej
E_3 - wskazuje środki rozwoju; posługuje się metodą dialogu; przeprowadza rozeznanie na temat relacji do innych osób i zdolności komunikowania przeżyć
E_4 - staje się zdolny do podjęcia indywidualnego kierownictwa duchowego; jest otwarty na nowe metody towarzyszenia duchowego.
E_5 - pomaga w rozwiązywaniu trudnych problemów emocjonalnych i duchowych

Metody dydaktyczne

M_1 - wykład
M_2 - lektura literatury fachowej z dziedziny teologii i psychologii

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

W_1 - Egzamin ustny
W_2 - zaznajomienie się z lekturą duchową

Lektury podstawowe

- Ancilli E., Mistagogia e direzione spirituale, Roma 1985;
- Gogola J., Kierownictwo duchowe, Kraków 1999;
- Weron E., Kierownictwo duchowe, Poznań-Warszawa 1983.

Lektury uzupełniające

- Augustyn J., Praktyka kierownictwa duchowego, Krakow 1993;
- Barry W., Connolly W., Kierownictwo duchowe w praktyce, Kraków 1992;
- Kasztelan J., Sprawowanie sakramentu pokuty, Kraków 1993;
- Louf A., Towarzyszenie duchowe, Kraków 1991;
- Merton T., Kierownictwo duchowe i medytacja, Kraków – Niepokalanów 1995;

Uwagi

Wykład przygotowuje do prowadzenia kierownictwa duchowego w oparciu o sakrament pokuty i poza sakramentem pokuty