Pedagogika specjalna (2014/15)


Sylabus

Sylabus

Treści kształcenia

Przedmiotem pedagogiki specjalnej jest teoria i praktyka wychowania rewalidacyjnego lub resocjalizującego jednostek z zaburzeniami fizycznymi lub psychicznymi, które bez specjalnej pomocy wychowawczej nie zdołałyby osiągnąć pełni możliwego dla nich rozwoju osobowości oraz przystosowania do zadań społecznych i zawodowych.
Realizowanie integracyjnego wychowania i nauczania jednostek niepełnosprawnych wymaga od nauczycieli znajomości podstaw pedagogiki specjalnej, które pozwolą im przygotować ucznia z określonym rodzajem niepełnosprawności do możliwie pełnego życia poprzez rewalidację uwzględniającą oddziaływanie w zakresie sfery fizycznej, psychicznej, umysłowej i społecznej.
W tym celu w ramach bloku tematów ogólnych uwzględniono:
 przedmiot i zakres pedagogiki specjalnej,
 zasady i metody pracy z osobami odchylonymi od normy,
 założenia i warunki pomyślnej realizacji idei integracji osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem.
Tematyka wykładów z zakresu pedagogiki specjalnej szczegółowej obejmuje omówienie wszystkich rodzajów niepełnosprawności z uwzględnieniem terminologii, etiologii, klasyfikacji, charakterystyki osób z danym rodzajem niepełnosprawności oraz specyficznych problemów związanych z edukacją właściwej

Lektury podstawowe

Czasopisma: „Szkoła Specjalna”, „Światło i cienie”, „Integracja”.
Doroszewska J., Pedagogika specjalna, t. II, 1981; Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Poznań 1997; Hulek A. (red.), Pedagogika rewalidacyjna, Warszawa 1988; Obuchowska I. (red.), Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa 1991; Sękowska Z., Pedagogika specjalna – zarys, Warszawa 1982; Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Warszawa 1998.