Teologia pastoralna (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Ogólna znajomość teologii.
Z zakresu teologii pastoralnej:
- ogólna znajomość historii duszpasterstwa i historii teologii pastoralnej.
- ogólna znajomość podstawowych zagadnień teologiczno-pastoralnych:
a) natura refleksji teologiczno- pastoralnej;
b) istota działalności Kościoła.

Cele

Zapoznać z najważniejszymi dziedzinami duszpasterstwa.
Ukazać najważniejsze wyzwania stojące przed Kościołem w poszczególnych obszarach duszpasterstwa, przedstawić kryteria poszukiwania właściwych rozwiązań duszpasterskich oraz zapoznać z propozycjami rozwiązywania określonych problemów duszpasterskich.
Przygotować i zachęcić do samodzielnej refleksji teologiczno-pastoralnej w ramach przyszłej pracy duszpasterskiej.

Treści kształcenia

Wykład ma pomóc w formacji teologiczno-pastoralnego sposobu myślenia. Chodzi o umiejętność oceniania i rozwiązywania konkretnych problemów i sytuacji duszpasterskich w świetle teologicznych zasad wynikających z istoty dzieła zbawczego i jego uobecniania się w Kościele. Nie chodzi więc o danie gotowych recept na wszystkie możliwe do przewidzenia "przypadki" przyszłego duszpasterstwa, ale o wyrobienie zdolności samodzielnego przeprowadzenia diagnozy i podejmowania planowania decyzji w obliczu konkretnej sytuacji życiowej. (Franciszek Blachnicki, Teologia pastoralna ogólna, t. 2, Lublin 1971, s. 111). Wykład ma pogłębić analizę aktualnej sytuacji duszpasterskiej w Kościele, ukazać nową ewangelizację jako priorytet duszpasterski, przedstawić aktualne problemy inicjacji chrześcijańskiej oraz pogłębić rozumienie wspólnoty chrześcijańskiej.

Efekty kształcenia

WIEDZA
- student posiada wiedzę na temat specyfiki działalności Kościoła i definiuje naturę tej działalności;
- posiada wiedzę na temat istoty nowej ewangelizacji;
- posiada wiedzę na temat inicjacji chrześcijańskiej, jej kryteriów, modeli i zasad;
- posiada wiedzę na temat struktur wspólnot chrześcijańskich dzisiaj;

UMIEJĘTNOŚCI
- potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do prowadzenia pogłębionej analizy sytuacji, w której aktualnie znajduje się Kościół;
- potrafi projektować działanie właściwe dla poszczególnych podmiotów działalności Kościoła;

KOMPETENCJE
- ma świadomość znaczenia apostolskich działań wszystkich podmiotów działalności Kościoła;
- posiada gotowość do podejmowania współpracy z różnymi instytucjami w Kościele w dziele nowej ewangelizacji;
- zdolny jest do współdziałania z różnymi podmiotami działalności Kościoła i postrzega istnienie twórczego napięcia między charyzmatem a hierarchią oraz laikatem a duchownymi;

Metody dydaktyczne

Metody podające (wykład informacyjny, pogadanka, objaśnienie lub wyjaśnienie, prezentacja multimedialna); metody problemowe (wykład problemowy, wykład konwersatoryjny), metody aktywizujące (dyskusja dydaktyczna).

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Efekt kształcenia: wiedza
- posiada wiedzę na temat specyfiki działalności Kościoła;
- posiada wiedzę na temat istoty nowej ewangelizacji;
- posiada wiedzę na temat inicjacji chrześcijańskiej, jej kryteriów, modeli i zasad;
- posiada wiedzę na temat struktur wspólnot chrześcijańskich dzisiaj;
- posiada wiedzę na temat fenomenu nowych ruchów religijnych;
Metody sprawdzenia i kryteria oceny
Czterdziestopięciominutowy test wiedzy (pytania otwarte i zamknięte) – minimum 60% poprawnych odpowiedzi, odbywający się w okresie sesji egzaminacyjnych, lub egzamin ustny.

Efekt kształcenia: umiejętności
- potrafi wykorzystać posiadaną wiedzę do analizy sytuacji, w której znajduje się Kościół;
- potrafi projektować działanie właściwe dla poszczególnych podmiotów działalności Kościoła;
- potrafi dostrzec prawdziwe cechy wspólnoty chrześcijańskiej według klasycznych przymiotów Kościoła;
- potrafi wykorzystywać współczesne media (strona internetowa, gazetka parafialna itd.) w celu pomocy w duszpasterstwie parafialnym;
Metody sprawdzenia i kryteria oceny
Praca multimedialna zawierająca przykłady najlepszych internetowych stron parafialnych, projekt gazetki parafialnej lub praca pisemna dotycząca nowych ruchów religijnych.

Efekt kształcenia: kompetencje
- ma świadomość znaczenia apostolskich działań wszystkich podmiotów działalności Kościoła;
- posiada gotowość do podejmowania współpracy z różnymi instytucjami w Kościele;
- rozumie istnienie twórczego napięcia między charyzmatem a hierarchią oraz laikatem a duchownymi;
- jest w stanie odpowiedzieć na krytykę instytucji parafii;
- umie zmierzyć się z problemami przed którymi staje współczesne duszpasterstwo parafialne;
- jest zdolny do działań w ramach duszpasterstwa ponadparafialnego;
Metody sprawdzania i kryteria oceny
Grupowa dyskusja podsumowująca cykl zajęć (poprawność merytoryczna).

Lektury podstawowe

Ks.Ryszard Kamiński, Teologia pastoralna, t. 2, Teologia pastoralna szczegółowa, Lublin 2002.
Daniel Bourgeios, Duszpasterstwo Kościoła, Poznań 2001.

Lektury uzupełniające

Guy Bedouelle, Życie eklezjalne i ewangeliczna wolność, "Communio" 5 (25) 2005, s. 13 nn.
Peter Henrici, Poświęcone Bogu życie we wspólnocie Kościoła, "Communio" 5 (25) 2005, s. 10 nn.
Nowacki Wojciech - Czaplicki Jacek (red.), Dziś i jutro ruchów kościelnych, Pelplin 2005, ss. 231-235.
Lenoir Frédéric, Nowe wspólnoty, Warszawa 1993.
Kozak Michał, "Leczenie" kolędy, "Pastores" (2005) 1, ss. 125-132.