Seminarium z komunikacji religijnej (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Ukończone studia magisterskie lub licencjackie.
Znajomość metodyki pracy naukowej na poziomie magisterskim.

Cele

1. Zapoznanie się z komunikacją religijną w ramach liturgii i poza nią.
2. Nabycie umiejętności pisania tekstów naukowych z zakresu komunikacji religijnej.
3. Napisanie pracy naukowej licencjackiej lub doktorskiej.

Treści kształcenia

Tk_1 Dyskusja o tematach planowanych prac naukowych.
Tk_2 Zapoznanie się z metodologią właściwą dla komunikacji religijnej.
Tk_3 Kwerenda naukowa związana z tematami prac.
Tk_4 Przygotowanie planu prac.
Tk_5 Referowanie poszczególnych etapów badań.
Tk_6 Zasady redagowania tekstu naukowego i redakcja pracy.
Tk_7 Uwagi promotora.

Efekty kształcenia

Ew_1 Doktorant posługuje się metodami właściwymi dla komunikacji religijnej.
Ew_2 Posiada zaawansowaną wiedzę w zakresie badanego zagadnienia.
Ew_3 Rozumie zależności między różnymi problemami w zakresie prowadzonych badań.

Eu_1 Doktorant posiada umiejętność krytycznej analizy w zakresie zagadnień związanych z komunikacją religijną.
Eu_2 Potrafi sformułować zadanie badawcze i przedstawić jego harmonogram.
Eu_3 Potrafi przygotować do publikacji pracę naukową.

Ek_1 Doktorant odznacza się szacunkiem do drugiego człowieka, z poszanowaniem jego godności i wolności.
Ek_2 Ma poczucie odpowiedzialności za wypowiadane słowa.
Ek_3 Radzi sobie z komunikacją w przestrzeni publicznej.

Metody dydaktyczne

M_1: Lektura tekstów źródłowych,
M_2: Prezentacja wybranych kwestii przez doktorantów.
M_3: Dyskusja na temat prezentacji.
M_4: Uwagi i opinia promotora.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

W_1: Lektura przygotowanych przez doktoranta fragmentów rozprawy.
W_2: Dyskusja na forum uczestników seminarium.
W_3: Uwagi promotora.

Lektury podstawowe

Chmielewski M., Poradnik doktoranta, Lublin 2007.
Pisarek W., Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa 2008.
Stuart J., Mosty zamiast murów. Poradnik komunikacji interpersonalnej, Warszawa 2014.

Lektury uzupełniające

Napiórkowski S. C., Jak uprawiać teologię, Warszawa 1991.