Język łaciński ł_1_2_zo_30_2 (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Znajomość podstawowej gramatyki języka polskiego (nazwy przypadków, czasów, trybów, stron, etc)

Cele

1. Zdobycie wiedzy o historii języka łacińskiego i wybranych wiadomości z kultury antycznej.
2. Zdobycie umiejętności prawidłowego czytania.
3. Poznanie podstawowych zagadnień gramatycznych i składniowych języka łacińskiego.
rozumienie prostych zdań i tekstów preparowanych i oryginalnych w języku łacińskim związanych z warsztatem historyka

Treści kształcenia

1. Historia języka łacińskiego, wybrane wiadomości z kultury antycznej. Historia rozwoju j. łacińskiego, łacina jako przedmiot propedeutyczny, wpływ łaciny na inne języki, zwłaszcza j. polski.
2. Nauka czytania. Alfabet, wymowa, iloczas i akcent w języku łacińskim
3. Fleksja łacińska – koniugacje, deklinacje.
- koniugacje:
a. nomenklatura koniugacyjna (modi, tempora, genera, personae, numeri),
b. formy podstawowe czasownika.
c. thema praesentis czasownika – podział na koniugacje.
d. indicativus praesentis activi
e. infinitivus praesentis activi
f. imperativus praesentis activi
- deklinacje
a. wprowadzenie do deklinacji
b. nomenklatura deklinacyjna (casus, genera, numeri)
c. pytania o poszczególne przypadki, zakończenie gen. sing. jako cechy dystynktywnej poszczególnych deklinacji, podkreślenie tematu fleksyjnego
d. ogólny podział na deklinacje
- deklinacja I i II
a. rzeczowniki
b. przymiotniki, zapis przymiotników dekl. I i II
c. zaimki dzierżawcze
- zaimki osobowe
- participium perfecti passivi i participium futuri activi – budowa, znaczenie; elementy słowotwórstwa (rzeczowniki tworzone od supinum, na =or, -orium, -tio, etc.)

4. Technika tłumaczenia zdań łacińskich. Słownictwo przydatne w pracy historyka. Budowa zdania pojedynczego: podmiot, orzeczenie, orzeczenie imienne, funkcje przypadków, technika tłumaczenia zdań łacińskich.

Efekty kształcenia

WIEDZA:
1. Student zna historię języka łacińskiego, wagę tego języka dla rozwoju j. polskiego. Orientuje się w wybranych zagadnieniach z kultury antycznej związanymi z omawianymi tekstami;
2. Student wymienia podstawowe zagadnienia z gramatyki, określa formy przypadków deklinacji I i II, odmienia poprawnie czasowniki w czasie teraźniejszym, zna zaimki dzierżawcze i osobowe;
3. Student zna słownictwo przydatne w pracy historyka
UMIEJĘTNOŚCI
1. Student poprawnie czyta po łacinie;
2. Student określa i odmienia łacińskie czasowniki, rzeczowniki, przymiotniki, zaimki i imiesłowy;
3. Student tłumaczy krótkie, proste zdania łacińskie preparowane i oryginalne.

Metody dydaktyczne

1. Wprowadzenie;
2. Wprowadzenie z prezentacja multimedialną;
3. Ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów (metoda gramatyczno- tłumaczeniowa), praca w grupach, analiza przykładów zdań, ćwiczenia fleksyjne, praca własna studenta;
4. Konsultacje;
5. Metody e-learningowe.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

1. Ocenianie ciągłe przygotowania studenta do zajęć oraz jego pracy na zajęciach.
2. Obowiązek frekwencji: dopuszczalna jest dwukrotna nieusprawiedliwiona nieobecność na zajęciach; pozostałe nieobecności należy usprawiedliwić(usprawiedliwienie lekarskie, sądowe lub z uczelni). Więcej niż dwie nieobecności na zajęciach należy odpracować w ustalony z prowadzącym zajęcia sposób (przygotowanie dodatkowego zadania, odrabianie zajęć z
inną grupą).
3. Zapowiedziane sprawdziany pisemne (od 1- 3) w ciągu semestru, trwające od 45- 90 minut, nie później niż 2 tygodnie przed planowanym zakończeniem zajęć; w wypadku nieobecności na sprawdzianie student ma obowiązek zgłoszenia się do prowadzącego, by umówić się na zaliczanie materiału.

Ocena podsumowująca semestr jest oparta na ocenach uzyskanych z kolokwiów oraz na ocenie wynikającej z ciągłego oceniania pracy studenta na zajęciach.

Lektury podstawowe

Ter-Grigorian N., Disco linguam Latinam. Podręcznik języka łacińskiego, Gdańsk 2007.
Wilczyński S.; Zarych T. Rudimenta Latinitatis, Wrocław 1996 (i późniejsze).
Korpanty J. Mały słownik łacińsko-polski, Warszawa 1992 (i późniejsze).
Materiały własne prowadzącego.

Lektury uzupełniające

Awianowicz B. B., Język łaciński z elementami epigrafiki i numizmatyki rzymskiej, Toruń 2006
Macherowa Ł., Język łaciński dla studentów zaocznych historii, Łódź 1997.
Mikołajczak A. W., Łacina w kulturze polskiej, Wrocław 1999.
Jurewicz O., Winniczuk L., Starożytni Grecy i Rzymianie w życiu prywatnym i państwowym, Warszawa 1970.
Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z, Warszawa 1983.
Michalunio Cz., DICTA. Zbiór łacińskich sentencji, przysłów, zwrotów i powiedzeń, Kraków 2000-2004