Język łaciński ł_3_4_zo_30_2 (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

1. znajomość fleksji i składni łacińskich w zakresie dwóch poprzednich semestrów;
2. znajomość gramatyki języka polskiego w zakresie rozróżniania zdań podrzędnych czasowych, przyczynowych, warunkowych, przyzwolonych i celowych;
3. umiejętność korzystania ze słownika łacińsko-polskiego w połączeniu z wiedzą fleksyjną.

Cele

1. Rozróżnianie przynależności, odmiana rzeczowników IV i V deklinacji.
2. Rozpoznawanie i tłumaczenie konstrukcji składniowych charakterystycznych dla języka łacińskiego.
3. Rozpoznawanie, odmiana i tłumaczenie form trybu coniunctivus.

Treści kształcenia

1. W zakresie fleksji uzupełnienie deklinacji (o dekl. IV i V oraz składnię nazw własnych).
2. Rozszerzenie konstrukcji ACI o wykorzystanie w niej inf. perfecti i futuri passivi.
3. Wprowadzenie nowych konstrukcji składniowych charakterystycznych dla języka łacińskiego: nominativus cum infinitivo, nominativus duplex, ablativus absolutus, gerundium, gerundivum, coniugatio periphrastica passiva.
4. Wprowadzenie odmiany i użycia trybu coniunctivus.:
– formy fleksyjne: coniunctivus praesentis, imperfecti, perfecti, plusquamperfecti activi et passivi.
- funkcja semantyczna koniunktiwu: coniunctivus hortativus, iussivus , prohibitivus, optativus, dubitativus, concessivus.
- funkcja syntaktyczna koniunktiwu w zdaniach pytających zależnych i zasada consecutio temporum.

Efekty kształcenia

WIEDZA
1. Student rozpoznaje oraz tłumaczy formy fleksyjne deklinacji IV, V i składni nazw własnych.
2. Student nazywa, rozpoznaje elementy i tłumaczy konstrukcje składniowe charakterystyczne dla języka łacińskiego (ACI, NCI – z użyciem bezokoliczników wszystkich czasów, ablativus absolutus, coniugationes periphrasticae, gerundium/gerundivum).
3. Student rozpoznaje, określa i tłumaczy formy trybu coniunctivus.

UMIEJĘTNOŚCI
1. Student wykorzystuje wiedzę fleksyjną i składniową w tłumaczeniu.
2. Student formułuje uzasadnienie sporządzonych tłumaczeń w oparciu o wiedzę fleksyjną i składniową.
3. Wykorzystując słownik i wiedzę fleksyjną student ustala formy podstawowe oraz znaczenia słów nieznanych występujących w tekstach.

Metody dydaktyczne

1. Wprowadzenie
2. Wprowadzenie z prezentacją multimedialną.
3. Ćwiczenia audytoryjne: analiza przykładów zdań (metoda gramatyczno-tłumaczeniowa), praca w grupach, ćwiczenia fleksyjne, praca własna studenta.
4. Metody e-learningowe.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

1. Ocenianie ciągłe przygotowania studenta do zajęć oraz jego pracy na
zajęciach.
2. Obowiązek frekwencji: dopuszczalna jest dwukrotna nieusprawiedliwiona
nieobecność na zajęciach; pozostałe nieobecności należy usprawiedliwić
(usprawiedliwienie lekarskie, sądowe lub z uczelni). Więcej niż dwie
nieobecności na zajęciach należy odpracować w ustalony z prowadzącym
zajęcia sposób (przygotowanie dodatkowego zadania, odrabianie zajęć z
inną grupą).
3. Zapowiedziane sprawdziany pisemne (od 1- 3) w ciągu semestru, trwające
od 45- 90 minut, nie później niż 2 tygodnie przed planowanym zakończeniem
zajęć; w wypadku nieobecności na sprawdzianie student ma obowiązek
zgłoszenia się do prowadzącego, by umówić się na zaliczanie materiału.

Ocena podsumowująca semestr jest oparta na ocenach uzyskanych z kolokwiów
oraz na ocenie wynikającej z ciągłego oceniania pracy studenta na zajęciach.

Lektury podstawowe

1.Korpanty J., Mały słownik łacińsko- polski Warszawa 1992 (i późniejsze)
2.Rominkiewicz J, Żeber I. Podstawy języka łacińskiego dla studentów prawa, Wrocław 2009
/dla kierunku DPiP/
3.Salomonowicz-Górska I. Język łaciński dla teologów, Katowice 2006 /dla kierunku TŚ i MK/
4.Wilczyński S. Zarych T. Rudimenta Latinitatis Wrocław 1996 /i późniejsze/
5.Materiały własne prowadzącego.

Lektury uzupełniające

1.Jougan A., Słownik kościelny łacińsko- polski Poznań-Warszawa-Lublin 1958
2.Korpanty J., Słownik łacińsko-polski, Warszawa 2001
3.Samolewicz Z, Sołtysik T., Składnia łacińska, Bydgoszcz 2000
4.Sondel J Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków, Kraków 2001
5.Wielewski M., Krótka gramatyka języka łacińskiego Warszawa 1979
6.Wikarjak J. Gramatyka opisowa języka łacińskiego Warszawa 1978 / i późniejsze/