Na mocy zapisu w artykule 2. Traktatu Amsterdamskiego państwa członkowskie Unii Europejskiej zostały w 1997 roku zobligowane do wprowadzenia w życie swoich społeczeństw tzw. strategii „gender mainstreaming”, która równocześnie jest oficjalną strategią działania Organizacji Narodów Zjednoczonych. W założeniu Rady Europy z roku 1998 strategia ta miała umożliwić gruntowną transformację struktur społecznych i instytucjonalnych, tak, aby zapewniały równe traktowanie kobiet i mężczyzn - w konsekwencji gwarantowały im równy dostęp do praw oraz instytucji, łącznie z pełnym wykorzystaniem ich potencjału intelektualnego i zawodowego, który ma się przyczyniać do budowania społeczeństwa i gospodarki opartych na wiedzy.
Zrozumiałe jest zatem, że w wielu krajach Europy strategia „gender mainstreaming” wzbudziła spontaniczne, żywe zainteresowanie. Jednakże jej monitoring wzbudził w wielu środowiskach głębokie zaniepokojenie. Różne grupy społeczne twierdzą bowiem, że rzeczona strategia jest faktycznie „przykrywką” dla promocji nowej antropologii, pozostającej w wyraźnym konflikcie z tradycyjną koncepcją człowieka, która leżała u źródeł wielkiego rozwoju kultury europejskiej i całej cywilizacji euro-atlantyckiej. Raz po raz pojawiają się głosy krytyczne, że owa strategia faktycznie stanowi promocję nowej nihilistycznej „filozofii seksualności”, wedle której „płeć nie jest już pierwotnym faktem natury, który człowiek musi przyjąć i osobiście wypełnić sensem, ale rolą społeczną, o której decyduje się autonomicznie”.
Kontrowersje wokół „gender mainstreaming” zrodziły wysokie i wręcz niebezpieczne napięcie między zwolennikami i przeciwnikami tej strategii. Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z zainteresowaniem przygląda się temu napięciu, a przede wszystkim treściom dziś wiodącej strategii Unii Europejskiej. Dlatego przedstawiciele tego Wydziału postanowili zwołać na marzec 2015 roku międzynarodową konferencję naukową w Krakowie, która – wolna od politycznych wpływów i publicystyczno-medialnej sensacji – mogłaby się merytorycznie zająć problematyką „gender mainstreaming” – poszukując tylko i wyłącznie prawdy o tym nowym zjawisku na scenie świata.