Analiza i dokumentacja tkanin zabytkowych- nowoczesne metody badawcze (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Ogólna wiedza z zakresu historii i historii sztuki przygotowująca do studiów humanistycznych.

Cele

Celem przedmiotu jest przygotowanie studentów do terenowych prac inwentaryzacyjnych oraz zapoznanie z zaawansowaną metodyką opracowywania dokumentacji zabytkowych tekstyliów od strony praktycznej.

Treści kształcenia

T.1 - Przedmiotem zajęć jest zapoznanie studentów z metodyką prac inwentaryzacyjnych i wprowadzenie nowych standardów dokumentacyjnych w zakresie tekstyliów.
T.2 - Zajęcia będą mieć charakter konwersatorium podczas, którego studenci będą indywidualnie pracować z obiektem zabytkowym.
W trakcie zajęć wykonywane będą rekonstrukcje deseni tkanin metodami tradycyjnymi i komputerowymi, odtwarzanie splotów tkackich przy wykorzystaniu fotografii i mikroskopii cyfrowej. Studenci wykażą się wiedzą i zdolnościami badawczymi poprzez identyfikację techniki wykonania tkaniny, elementów zdobniczych i wykończeniowych, zapoznają się z metodami pomocniczymi w ustaleniu datowania i ośrodka, w którym obiekt został wykonany, płynnie posługiwać się będą terminologią i literaturą przedmiotu.
T.3 - Studenci zdobędą doświadczenie w pracy w zespołach interdyscyplinarnych i w selektywnym doborze technik laboratoryjnych niezbędnych w analizie tkanin.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student płynnie posługuje się na poziomie rozszerzonym współczesną terminologią związaną z techniką i warsztatem technologicznym w zakresie zabytkowych tekstyliów.
W_2 Student zna i rozumie specyfikę ochrony dziedzictwa sakralnego.
W_3 Student ma pogłębioną, specjalistyczną wiedzę w zakresie sposobów ochrony, konserwacji i przechowywania dzieł sztuki.
W_4 Student ma poszerzoną wiedzę w zakresie ochrony tkanin zabytkowych.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student wykazuje się umiejętnością pracy zespołowej porównując i, dokonując analizy czy rekonstrukcji splotów tkanin
U_2 Student potrafi dokonać analizy porównawczej deseni i motywów zdobniczych posługując się ogólnodostępną literaturą

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Forma zaliczenia: zaliczenie bez oceny – samodzielna analiza wybranej tkaniny zabytkowej wraz z dokumentacją.
Student na zaliczenie wykonuje prezentację samodzielnie wykonanej dokumentacji wyznaczonego obiektu tekstylnego.
Warunkiem zaliczenia jest przygotowanie wypowiedzi podczas której student wykazuje się wiedzą z zakresu historii zabytkowych tkanin, motywów zdobniczych czy technik tkackich i hafciarskich, swobodnie posługuje się mikroskopem cyfrowym, programami grafiki komputerowej i literaturą przedmiotu.

Lektury podstawowe

Ackermann (H. CH.), Seidengewebe des 18. Jahrhunderts, Bd.1, Bizarre Seiden, Abegg-Stiftung Riggisberg 2000;
Emery R, The Primary Structures of Fabrics, Washington 1996;
Falke O. von, Kunstgechichte der Seidenweberei, Berlin 1913;
Fischbach F., Ornamente der Gewebe, Frankfurt 1800;
Geijer A., A History of Textile Art, Leeds 1979;
Kamińska J., Turnau I., red., Zarys historii włókiennictwa na ziemiach polskich do końca XVIII w. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1966;
Jolly A. Seidengewebe des 18. Jahrhunderts, Bd. 2, Naturalismus, Abegg-Stiftung Riggisberg 2002;
Markowsky B., Europäische Seidengewebe des 13. – 18. Jahrhundert, Köln, 1976;
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa, Warszawa 2006.
Nahlik A., Zarys historii jedwabnej tkaniny dekoracyjnej do końca XVIII w. Toruń 1971;
Rozanow F. M., Kutiepow O. S., Żupikowa D. M., Budowa i projektowanie tkanin, Warszawa 1956;
Szosland J., Struktury tkaninowe, Łódź 2007;
Turnau I., Moda i technika włókiennicza w Europie od XVI do XVIII wieku, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984;
Vokabular der Textiltechniken, Centre International d’Etudes des Textiles Anciens (C.I.E.T.A.), Lyon 1971;

Lektury uzupełniające

2000 Years of Silk Weaving, New York 1944;
Chruszczyńska J., Orlińska – Mijanowska E., Tkaniny dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa 2009; Drążkowska A., Odzież dziecięca w Polsce w XVII i XVIII wieku, Toruń 2007;
Drążkowska A., Odzież grobowa w Rzeczypospolitej w XVII i XVIII wieku, Toruń 2008;
Gutkowska – Rychlewska M., Historia ubiorów, Wrocław-Warszawa-Kraków, 1968;
Gutkowska-Rychlewska, M. Taszycka, Polskie hafty średniowieczne, Kraków 1967;
Liturgischen Gewänder, XI – XIX Jahrhunderts, Köln 2001;
Mańkowski T., Polskie tkaniny i hafty XVI - XVIII wiek, Wrocław 1954;
Palliser B., History of Lace, New York 1902;
Podreider F., Storia dei Tessuti d’Arte in Italia, Bergamo 1928;
Przepych i blask jedwabnictwa lyońskiego, Lyońskie tkaniny od XVII do XX w. Richesses et Merveilles de la soierie lyonnaise,Warszawa 2004;
Santangelo A., Tessuti, d’Arte Italiani dal XII al XVIII secolo, Milano 1959;
Świeykowski E., Zarys artystycznego rozwoju tkactwa i haftarstwa, Kraków 1906;
Taszycka M., Włoskie jedwabne tkaniny odzieżowe w Polsce w pierwszej połowie XVII w. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 1971;
Thornton P., Baroque and Rococo Silks, London 1965;
Żarnowiecki L., Historia tkanin jedwabnych, Kijów 1915.

Ponadto literatura podawana systematycznie na zajęciach indywidualnie do problemu badawczego.