Renesansowa architektura we Włoszech cz. I - Quattrocento (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Ogólna znajomość materiału faktograficznego (architekci, budowle) i problematyki włoskiej architektury XV wieku w zakresie objętym obowiązkowym wykładem przedmiotu „Historia sztuki powszechnej nowożytnej” bądź przekazywanym w opracowaniach podręcznikowych dotyczących europejskiej sztuki nowożytnej

Cele

Przedstawienie szerokiego materiału faktograficznego (architekci i ich dzieła), dającego podstawę do ukazania i interpretacji genezy architektury włoskiego quattrocenta, przemian jej stylu, wyrażanych przez nią treści ideowych. Ma to umożliwić zrozumienie zależności wartości artystycznych od uwarunkowań społecznych (politycznych, gospodarczych, obyczajowych i in.) i ideowych (naukowych, religijnych, filozoficznych, literackich i in.).

Treści kształcenia

T.1 - Prezentacja rozległego materiału faktograficznego w porządku topograficznym (główne centra artystyczne w Italii – tzw. „szkoły”) i chronologicznym.
T.2 - Ukazanie możliwości analizy treści artystycznych i ideowych dzieł architektury oraz ich interpretacji.
T.3 - Przedstawienie procesów rozwojowych architektury włoskiej XV w. w różnych aspektach i ich uwarunkowań pozaartystycznych.
T.4 Prezentacja architektury włoskiego quattrocenta zostanie dokonana w następującym porządku: Brunelleschi i Florencja 1420-50; Alberti; Florencja 1450-80; Rzym; Urbino; Wenecja; Lombardia; Emilia i Ro-magna; pozostałe regiony; między quattro- a cin-quecento: Leonardo da Vinci.
T.5 Wszechstronna analiza, pozwalająca ukazać procesy przemian form stylowych oraz programów użytkowych i ideowych. Omawiane procesy zostaną ukazane w szerokim kontekście zjawisk cywilizacyjnych i kulturowych tej epoki.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student poznaje terminologię związaną z przedstawiona problematyką
W_2 Student ma świadomość zachodzących przemian zachodzących w obrębie architektury Quattrocenta, koncepcji artystycznych i zna charakterystyczne ich przykłady.
W_3 Student potrafi wskazać cechy i ocenić znaczenie artystyczne omawianych zjawisk oraz pogłębiaumiejętność analizy dzieł architektury i interpretacji jego form stylowych i treści ideowych.
W_4 Student rozumie problematykę w kontekście związków historyczno-kulturowych epoki oraz poznaje artystyczne i pozaartystyczne uwarunkowania architektury, a także relacje między teorią a praktyką budowlaną. Rozumie istotę takich zjawisk jak odrodzenie antyku, stosunek do natury, antropocentryzm i in.

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna
M.3 Elementy dyskusji

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

MW.1 Podstawą zaliczenia jest udział w zajęciach. Minimum dla jego uzyskania stanowi obecność na 2/3 zajęć (20 godz.), przy czym nieobecność bez udokumentowanej poważnej przyczyny (choroby, wyjazdu naukowego itp.) nie może przekroczyć 2 zajęć. Ponieważ istotą wykładu jest ukazanie możliwości analizy i interpretacji pojedynczych dzieł i ich ciągów, odczytywanie procesów artystycznych, poznanie ich pozaartystycznych kontekstów itd., a historiograficzna faktografia stanowi tylko materialną podstawę dla tych interpretacji, odpytywanie, testy czy wypracowania pisemne nie mogą być podstawą zaliczenia.

Lektury podstawowe

Ludwig H. Heydenreich, Architecture in Italy 1400-1500, New Haven – London 1996 (Pelican History of Art),
Peter Murray, Architektura włoskiego renesansu, tłum. R. Depta, Warszawa 1999.

Lektury uzupełniające

Wszelkie wydawnictwa z tego zakresu zwł. bogato ilustrowane.