Historia sztuki nowożytnej powszechnej I (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Brak

Cele

Studenci mają pozyskać wiedzę o najważniejszych zjawiskach w sztuce europejskiej od XV do XVIII wieku, nabywając umiejętność rozpoznania i interpretacji dzieła w szerszym kontekście społecznym, politycznym i religijnym.

Treści kształcenia

T.1 - Renesans – podłoże historyczno-społeczne epoki, warunki rozwoju, ramy czasowe, zróżnicowanie terytorialne, postawy artystyczne, cechy formalne, fazy rozwoju.
T.2 - Architektura epoki renesansu – Ramy czasowe, fazy, cechy stylowe, Florencja i Rzym jako główne ośrodki, ważniejsi artyści.
T.3 - Rzeźba epoki renesansu – Wczesnorenesansowa rzeźba we Florencji, twórczość rzeźbiarska Michała Anioła.
T.4 - Malarstwo epoki renesansu – Szkoły włoskie w okresie Quattrocenta, rola Rzymu i Wenecji w okresie pełnego renesansu, Leonardo, Michał Anioł,
Rafael, szkoły północnoeuropejskie. Wykład ma charakter przekrojowy i jest poświęcony najważniejszym zjawiskom w sztuce europejskiej od wczesnego renesansu do późnego baroku w trzech podstawowych gałęziach sztuk: architektury, rzeźby
i malarstwa. Szczególny nacisk jest położony na kształtowanie się renesansu we Włoszech, omówione są wybrane szkoły malarskie i rzeźbiarskie oraz kształtowanie się renesansowej architektury w XV i XVI wieku. Zajęcia są poświęcone włoskiemu manieryzmowi oraz oddziaływaniu włoskiego renesansu i manieryzmu na sztukę Francji, Niderlandów, Niemiec, a w szczególności krajów Środkowej i Wschodniej Europy. W trakcie zajęć studenci poznają problematykę kształtowania się sztuki barokowej w kontekście przemian społecznych i religijnych (Sobór Trydencki) oraz zapoznają się z najważniejszymi osiągnięciami włoskiej architektury, rzeźby i malarstwa w XVII i XVIII wieku (sztuka wczesnobarokowa w Rzymie i Bolonii, projekty i realizacje G.L. Berniniego, architekci i rzeźbiarze Rzymu XVII w., twórczość G. Guariniego i dzieła w Turynie, artyści niderlandzcy i francuscy w Rzymie). Podczas zajęć student nabywa wiedzę o najważniejszych zjawiskach w sztuce XVII i XVIII Francji (sztuka dworu Ludwika XIV, Watteau i jego naśladowcy), Południowych Niderlandów, Zjednoczonych Prowincji oraz Hiszpanii (Złoty wiek), Anglii, Skandynawii i Rosji, a w szczególności Europy Środkowo-Wschodniej (Austria, Czechy, Morawy, Słowacja, Śląsk, Węgry). Student otrzymuje wiedzę o twórczości najważniejszych artystów działających na tym obszarze i formowaniu się zjawisk artystycznych w kontekście społecznym, politycznym i społecznym. Prezentacja powyższych tematów ułatwia studentom przyswojenie terminologii i wiedzy szczegółowej, periodyzacji, tematyki i ikonografii dzieł prezentowanych podczas zajęć, różnych metod analizy i interpretacji w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student potrafi rozpoznać dzieło sztuki, określić jego temat, ikonografię w szerszym kontekście kulturowym.
W_2 Student potrafi analizować i łączyć zjawiska z różnych środowisk artystycznych.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student potrafi posługiwać się fachową terminologią z zakresu sztuki nowożytnej powszechnej.

KOMPETENCJE
K_1 Student zna podstawową literaturę przedmiotu i pogląd.

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Zaliczenie w formie ustnego kolokwium.
1) W pierwszej części zaliczenia sprawdzana jest ogólna wiedza o najważniejszych zjawiskach w nowożytnej sztuce polskiej, umiejętność osadzenia twórczości artystów w danej epoce lub nurcie stylowym, oraz ich dzieł omawianych podczas wykładu.
2) W drugiej części zaliczenia student dokonuje rozpoznania prezentowanej na ilustracji dzieła sztuki oraz krótkiego omówienia związanej z nim problematyki. W trakcie egzaminu brana jest pod uwagę frekwencja studenta na wykładzie.

Lektury podstawowe

Levy M., Wczesny renesans, Warszawa 1972;
Levy M., Dojrzały renesans, Warszawa 1980;
Murray P. Architektura włoskiego renesansu, Warszawa 1999;
Renesans w sztuce włoskiej. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2007;
Rzepińska M., Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1976;
Sztuka baroku. Architektura-rzeźba-malarstwo, red. R. Toman, 2004;
Sztuka świata, t. 5-7, 2001;
Sherman J. Manieryzm, Warszawa 1970;
Waźbiński Z., Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1972;
Baroque. Architecture-sculpture-painting, ed. by R. Toman, 2004, wersje: niem. i hiszp.;
Preussen – Kunst und Architektur, red. G. Streidt, P. Feierabend, Kolonia 1999, wersje : fr. i ang.

Lektury uzupełniające

Blunt A., Art and Architecture in France: 1500–1700, „The Pelican History of Art” 1977;
Bochnak A., Historia sztuki nowożytnej, Warszawa – Kraków 1970;
Burke P., Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991;
Burke P., Fabrykacja Ludwika XIV, Warszawa 2011;
Caravaggio Złożenie do grobu, Arcydzieło Pinakoteki Watykańskiej. Różne oblicza caravaggionizmu, MNW Warszawa 1996;
Chastel A., Sztuka włoska, t. 1–2, Warszawa 1978;
Gerson H., Kuile E. H., Art and Architecture in Belgium 1600–1800, „The Pelican History of Art” 1960;
Le siecle francais. Francuskie malarstwo i rysunek XVIII wieku ze zbiorów polskich, MNW, Warszawa 2009;
Levy M., Painting and Sculpture in France in the 18th Century, „The Pelican History of Art” 1995;
Osten G. von der, Vey H., Painting and Sculpture in Germany and the Netherlands 1500–1600, „The Pelikan History of Art” 1969;
Stanisław Leszczyński Król Polski księciem Lotaryngii, Zamek Królewski w Warszawie, Warszawa 2005;
Székely A, Malarstwo hiszpańskie, Warszawa 1977;
Wittkower R., Art and Architecture in Italy 1600–1750, „The Pelican History of Art” 1982;
Wyrzykowska M., Śląsk w orbicie Wiednia. Artystyczne związki Śląska z Arcyksięstwem Austriackim w latach 1648-1741, Wrocław 2010;
Ziemba A., Iluzja a realizm. Gra z widzem w sztuce holenderskiej 1580-1660, Warszawa 2005.