Proseminarium z historii sztuki bizantyńskiej (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Zaliczone: wykład kursowy, ćwiczenia i egzamin z zakresu sztuki wczesnochrześcijańskiej i bizantyńskiej

Cele

Student zdobywa podstawową swoją wiedzę na temat współczesnej metodologii stosowanej w historii sztuki bizantyńskiej. Zaznajamia się z zasadami zapisu bibliograficznego spełniającego wymogi weryfikowalności pracy naukowej. Poznaje nowe metody i pomoce techniczne ułatwiające i przyśpieszające pracę, które umożliwiają osiągnięcie satysfakcjonujących wyników naukowych z punktu widzenia współczesnego warsztatu badawczego.

Treści kształcenia

T.1 - Celem zajęć jest przygotowanie przez studenta pracy proseminaryjnej na temat zaproponowany lub samodzielnie wybrany i zaakceptowany przez prowadzącego.
T.2 - W trakcie przygotowywania tekstu (zwykle w formie rozprawki o zobiektywizowanym języku) student doskonali zapis bibliograficzny, język specyficzny dla opisu dzieła sztuki (w szczególności terminologię charakterystyczną dla sztuki bizantyńskiej), uczy się poprawnie konstruować pracę naukową (stan badań, dzieje, opis, analiza) oraz posługiwać się metodologią pracy naukowej typową dla historii sztuki bizantyńskiej.
T.3 - Prace odczytywane są publicznie, po czym uczestnicy proseminarium dyskutują nad ich budową i wartością poznawczą.
T.4 - Elementem przygotowania do pisania prac jest zapoznanie studentów z warsztatem historyka sztuki bizantyńskiej (w tym z bazami dostępnymi w sieci internetowej: Patrologia Graeca, TLG, JSTOR i inne). Uzupełnienie nabywanej wiedzy warsztatowej stanowi przygotowywanie tekstów z zakresu metodologii historii sztuki i historii sztuki bizantyńskiej połączone z dyskusją na ich temat. Ponadto analizowane są dzieła sztuki oraz źródła literackie (historyczne, hagiograficzne, z zakresu literatury pięknej) pozwalające umieścić obiekty artystyczne we właściwym kontekście kulturowym. Celem zajęć jest przygotowanie przez studenta pracy proseminaryjnej na temat zaproponowany lub samodzielnie wybrany i zaakceptowany przez prowadzącego. W trakcie przygotowywania tekstu (zwykle w formie rozprawki o zobiektywizowanym języku) student doskonali zapis bibliograficzny, język specyficzny dla opisu dzieła sztuki (w szczególności terminologię charakterystyczną dla sztuki bizantyńskiej), uczy się poprawnie konstruować pracę naukową (stan badań, dzieje, opis, analiza) oraz posługiwać się metodologią pracy naukowej typową dla historii sztuki bizantyńskiej. Prace odczytywane są publicznie, po czym uczestnicy proseminarium dyskutują nad ich budową i wartością poznawczą. Elementem przygotowania do pisania prac jest zapoznanie studentów z warsztatem historyka sztuki bizantyńskiej (w tym z bazami dostępnymi w sieci internetowej: Patrologia Graeca, TLG, JSTOR i inne). Uzupełnienie nabywanej wiedzy warsztatowej stanowi przygotowywanie tekstów z zakresu metodologii historii sztuki i historii sztuki bizantyńskiej połączone z dyskusją na ich temat. Ponadto analizowane są dzieła sztuki oraz źródła literackie (historyczne, hagiograficzne, z zakresu literatury pięknej) pozwalające umieścić obiekty artystyczne we właściwym kontekście kulturowym.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student umie samodzielnie analizować dzieło sztuki lub ich grupę.
W_2 Student potrafi samodzielnie napisać w zobiektywizowanej formie rozprawki opracowanie dzieła lub grupy dzieł sztuki z wykorzystaniem właściwej metodologii oraz stosując terminologie właściwą dla tematu pracy.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student potrafi zaprezentować wyniki swoich badań (posługując się właściwymi narzędziami, w tym także prezentacją cyfrową).
U_2 Student nabywa umiejętność zdobywania wiedzy korzystając z bibliotek i źródeł internetowych.

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład o charakterze konwersatoryjnym
M.2 Dyskusja problemów badawczych na podstawie wskazanej przez prowadzącego literatury
M.3 Prezentacja pracy proseminaryjnej połączona z dyskusją nad jej budową i zastosowanymi w niej metodami naukowymi
M.4 W miarę potrzeb konsultacje.

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Zaliczenie bez oceny na podstawie regularnego uczęszczania na zajęcia oraz prezentacji w ich trakcie pracy proseminaryjnej na odpowiednim poziomie merytorycznym i warsztatowym. Ocena pracy pisemnej obejmuje elementy merytoryczne, formalne, a także jej styl, interpunkcję i ortografię. Uwzględniana jest również frekwencja i aktywność na zajęciach.

Lektury podstawowe

Szczegółowa bibliografia jest dobierana do problematyki poszczególnych prac licencjackich, a jej dobór stanowi część samodzielnej pracy studenta.
Opracowania naukowe i teksty źródłowe podawane są przez prowadzącego w trakcie zajęć w zależności od tematu dyskusji.

Lektury uzupełniające

Szczegółowa bibliografia jest dobierana do problematyki poszczególnych prac licencjackich, a jej dobór stanowi część samodzielnej pracy studenta.
Opracowania naukowe i teksty źródłowe podawane są przez prowadzącego w trakcie zajęć w zależności od tematu dyskusji.