Historia rzemiosła artystycznego (do wyboru: średniowiecze/nowożytność/XIX-XX w. (2014/15)
Sylabus
- Tytuł zajęć: Historia rzemiosła artystycznego (do wyboru: średniowiecze/nowożytność/XIX-XX w.
- Rok akademicki: 2014/15 Zajęcia dostępne w ramach przedmiotu:
- - Historia rzemiosła artystycznego (do wyboru: średniowiecze/nowożytność/XIX-XX w. [na kierunku:] Historia sztuki, studia drugiego stopnia (magisterskie uzupełniające), stacjonarne, I rok, semestr letni [drukuj sylabus]
- [prowadzący wykład:30h/zo/3ECTS]: dr Beata Frey-Stec
- [prowadzący wykład:30h/zo/3ECTS]: dr Beata Frey-Stec
- Osoba odpowiedzialna za treść sylabusa: dr Beata Frey-Stec
Sylabus
Wymagania wstępne
Wiedza z zakresu historii sztuki nowożytnej przewidziana programem studiów I stopnia.
Cele
Celem wykładu jest zaznajomienie studentów z najważniejszymi dziedzinami europejskiego rzemiosła artystycznego od renesansu do schyłku baroku.
Treści kształcenia
T.1 - Przedstawienie problematyki związanej z najważniejszymi dziedzinami rzemiosła artystycznego w czasach nowożytnych.
T.2 - Omówienie technik wykonania oraz sposobów rozpoznania, datowania, nazwania części składowych i określenia funkcji, jakie pełnią w kulcie wyroby reprezentujące złotnictwo, snycerstwo, tkactwo i hafciarstwo.
T.3 - Scharakteryzowanie poszczególnych dziedzin rzemiosła artystycznego. Studenci zapoznają się z problematyką dotyczącą najważniejszych dziedzin rzemiosła artystycznego w czasach nowożytnych. Studenci poznają techniki wykonania oraz nabywają umiejętność rozpoznania, datowania, nazwania części składowych i określenia funkcji, jakie pełnią w kulcie wyroby reprezentujące złotnictwo, snycerstwo, tkactwo i hafciarstwo. Omawiane są też wyroby z porcelany, fajansu i szkła.
T.2 - Omówienie technik wykonania oraz sposobów rozpoznania, datowania, nazwania części składowych i określenia funkcji, jakie pełnią w kulcie wyroby reprezentujące złotnictwo, snycerstwo, tkactwo i hafciarstwo.
T.3 - Scharakteryzowanie poszczególnych dziedzin rzemiosła artystycznego. Studenci zapoznają się z problematyką dotyczącą najważniejszych dziedzin rzemiosła artystycznego w czasach nowożytnych. Studenci poznają techniki wykonania oraz nabywają umiejętność rozpoznania, datowania, nazwania części składowych i określenia funkcji, jakie pełnią w kulcie wyroby reprezentujące złotnictwo, snycerstwo, tkactwo i hafciarstwo. Omawiane są też wyroby z porcelany, fajansu i szkła.
Efekty kształcenia
WIEDZA
W.1 Student zna terminologię z zakresu historii sztuki, konserwatorstwa i muzealnictwa na poziomie rozszerzonym.
W.2 Student doskonali umiejętność krytycznej analizy i interpretacji dzieł rzemiosła nowożytnego, uwzględniając zaawansowane metody badawcze oraz nowe osiągnięcia historii sztuki.
W.3 Student zna i rozumie specyfikę ochrony dziedzictwa sakralnego w zakresie rzemiosła nowożytnego oraz ma pogłębioną, specjalistyczną wiedzę w zakresie sposobów ochrony, konserwacji i przechowywania dzieł sztuki.
UMIEJĘTNOŚCI
U.1 Student posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki, w tym muzealnictwa i konserwatorstwa oraz jej zastosowania w nietypowych sytuacjach profesjonalnych.
U.2 Student potrafi scharakteryzować ewolucję poszczególnych typów zabytków rzemiosła nowożytnego w kolejnych epokach stylowych oraz zrozumieć je w kontekście kulturowym.
U.3 Student posiada pogłębione umiejętności badawcze w zakresie opisu, analizy i ochrony dzieł rzemiosła artystycznego.
KOMPETENCJE
K.1 Student rozumie konieczność ochrony dzieł rzemiosła artystycznego w różnych kontekstach kulturowych.
W.1 Student zna terminologię z zakresu historii sztuki, konserwatorstwa i muzealnictwa na poziomie rozszerzonym.
W.2 Student doskonali umiejętność krytycznej analizy i interpretacji dzieł rzemiosła nowożytnego, uwzględniając zaawansowane metody badawcze oraz nowe osiągnięcia historii sztuki.
W.3 Student zna i rozumie specyfikę ochrony dziedzictwa sakralnego w zakresie rzemiosła nowożytnego oraz ma pogłębioną, specjalistyczną wiedzę w zakresie sposobów ochrony, konserwacji i przechowywania dzieł sztuki.
UMIEJĘTNOŚCI
U.1 Student posiada umiejętność integrowania wiedzy z różnych dyscyplin w zakresie historii sztuki, w tym muzealnictwa i konserwatorstwa oraz jej zastosowania w nietypowych sytuacjach profesjonalnych.
U.2 Student potrafi scharakteryzować ewolucję poszczególnych typów zabytków rzemiosła nowożytnego w kolejnych epokach stylowych oraz zrozumieć je w kontekście kulturowym.
U.3 Student posiada pogłębione umiejętności badawcze w zakresie opisu, analizy i ochrony dzieł rzemiosła artystycznego.
KOMPETENCJE
K.1 Student rozumie konieczność ochrony dzieł rzemiosła artystycznego w różnych kontekstach kulturowych.
Metody dydaktyczne
M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna
M.3 Zajęcia terenowe
M.2 Prezentacja multimedialna
M.3 Zajęcia terenowe
Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia
Zaliczenie z oceną. Rozpoznanie prezentowanych na ilustracji wyrobów rzemiosła artystycznego oraz omówienie związanej z nimi problematyki artystycznej w zakresie, w którym problematyka ta jest ujmowana w podstawowej literaturze przedmiotu. Oprócz rozpoznania i właściwego scharakteryzowania związanych z danym dziełem zagadnień historyczno-artystycznych, sprawdzana jest także umiejętność posługiwania się właściwą terminologią oraz wiedza na temat historyczno-kulturowego kontekstu danego zjawiska artystycznego (znajomość podstawowych faktów z zakresu topografii, historii, religii, filozofii i kultury literackiej epoki).
Lektury podstawowe
Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia, Warszawa 1980;
Gutkowska-Rychlewska M., Historia ubiorów, Wrocław-Warszawa-Kraków 1968;
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa: surowce i barwniki, narzędzia i maszyny, techniki i technologie, wyroby i dziedziny, Warszawa 2006.
Gutkowska-Rychlewska M., Historia ubiorów, Wrocław-Warszawa-Kraków 1968;
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa: surowce i barwniki, narzędzia i maszyny, techniki i technologie, wyroby i dziedziny, Warszawa 2006.
Lektury uzupełniające
Bochnak A., Mecenat Zygmunta Starego w zakresie rzemiosła artystycznego, Studia do dziejów Wawelu, t. II, 1960;
Karpowicz M., Uwagi o aplikacjach na obrazy i roli sreber w dawnej Rzeczypospolitej, Rocznik Historii Sztuki, t. VI, 1987;
Markowsky B., Europäische Seidengewebe des 13.-18. Jahrhunderts, Köln 1976;
O rzemiośle artystycznym w Polsce, Warszawa 1976;
Samek J., Res-imagines. Ze studiów nad rzemiosłem artystycznym czasów nowożytnych w Polsce (lata 1600-1800), Rocznik Historii Sztuki, t. VIII, 1970;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Czasy nowożytne, Warszawa 1984;
Samek J., Polskie złotnictwo, Ossolineum 1988;
Seling H., Die Kunst der Augsburger Goldschmiede 1529-1868, Műnchen 1980;
Świat ze srebra. Złotnictwo augsburskie od XVI do XIX wieku w zbiorach polskich. Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie 29 kwietnia – 1 sierpnia 2004, Kraków 2005;
Woźniak M., W kwestii złotnictwa norymberskiego w Europie Środkowej w XVI w., Teka Komisji Historii Sztuki, t. IX, 2002.
Karpowicz M., Uwagi o aplikacjach na obrazy i roli sreber w dawnej Rzeczypospolitej, Rocznik Historii Sztuki, t. VI, 1987;
Markowsky B., Europäische Seidengewebe des 13.-18. Jahrhunderts, Köln 1976;
O rzemiośle artystycznym w Polsce, Warszawa 1976;
Samek J., Res-imagines. Ze studiów nad rzemiosłem artystycznym czasów nowożytnych w Polsce (lata 1600-1800), Rocznik Historii Sztuki, t. VIII, 1970;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Czasy nowożytne, Warszawa 1984;
Samek J., Polskie złotnictwo, Ossolineum 1988;
Seling H., Die Kunst der Augsburger Goldschmiede 1529-1868, Műnchen 1980;
Świat ze srebra. Złotnictwo augsburskie od XVI do XIX wieku w zbiorach polskich. Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie 29 kwietnia – 1 sierpnia 2004, Kraków 2005;
Woźniak M., W kwestii złotnictwa norymberskiego w Europie Środkowej w XVI w., Teka Komisji Historii Sztuki, t. IX, 2002.