Ćwiczenia ze styloznawstwa – XIX wiek (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Umiejętność analizy dzieł sztuki oraz znajomość treści wstępu do historii sztuki

Cele

Student zapoznaje się ze stylistyką głównych kierunków artystycznych w sztuce XIX wieku na przykładach architektury, rzeźby i malarstwa.

Treści kształcenia

T.1 - Poznanie i ćwiczenie metod analizy formalnej dzieł sztuki powstałych od końca XVIII do początku XX wieku. Ćwiczenia praktyczne na podstawie wybranych przykładów dzieł sztuki.
T.2 - Przyswajanie cech formalno-stylowych charakterystycznych dla głównych kierunków i środowisk artystycznych w omawianym okresie (od neoklasycyzmu do secesji). Ćwiczenie umiejętności rozpoznawania cech typowych dla tych formacji na innych przykładach dzieł.
T.3 - Praktykowanie umiejętności samodzielnego datowania dzieł sztuki na podstawie wyróżnionych cech formalnych typowych dla określonych stylów.
T.4 - Rozwijanie umiejętności zastosowania wiedzy z zakresu sztuki - od końca XVIII do początku XX wieku - do analizy dzieł warunkowanych różnymi czynnikami ideowymi i estetycznymi. Kształtowanie poprawności posługiwania` się terminologią właściwą dla języka historii sztuki.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student potrafi analizować dzieło sztuki z końca XVIII i XIX wieku
W_2 Student potrafi posługiwać się fachową terminologią z zakresu sztuki XIX wieku
W_3 Student potrafi analizować i łączyć zjawiska z różnych epok stylowych oraz zrozumieć je w kontekście kulturowym

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student potrafi interpretować analizę dzieła, by na tej podstawie przyporządkować je do kierunku artystycznego i zadatować
U_2 Student zna podstawową literaturę przedmiotu i poglądy innych badaczy

Metody dydaktyczne

M.1 - Wprowadzenia teoretyczne na wybranych przykładach
M.2 - Przygotowanie przez studentów prezentacji multimedialnych na podstawie wskazanej literatury naukowej.
M.3 - Dyskusja moderowana przez prowadzącego, wskazówki co do poprawności stosowania nabywanych umiejętności, podsumowanie prowadzącego

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Zaliczenie z oceną. Zaliczenie na podstawie regularnego uczęszczania na zajęcia, aktywnego w nich udziału, przygotowania prezentacji oraz odpowiedzi ustnej sprawdzającej wiedzę i umiejętność analizy stylistycznej dzieł, wskazania cech stylowych i przyporządkowania go na tej podstawie do kierunku artystycznego.

Lektury podstawowe

Bałus W., Zjawisko historyzmu w architekturze wieku XIX. Próba opisu, "Dzieła i Interpretacje", 3, 1995, s. 69-80;
Honour H., Neoklasycyzm, Warszawa 1972;
Jaroszewski T., Architektura doby Oświecenia w Polsce. Nurty i odmiany, Warszawa 1971;
Kępiński Z., Impresjonizm, Warszawa 1976;
Kotula A., Krakowski P., Rzeźba XIX wieku, Kraków 1980;
Nochlin L., Realizm, Warszawa 1974;
Poprzęcka M., Akademizm, Warszawa 1989;
Sztuka świata, t. VIII, Warszawa 1994;
Watkin D., Historia architektury zachodniej, Warszawa 2001;
Wallis M., Secesja, Warszawa 1987;
Zgórniak M., Wokół neorenesansu w architekturze wieku XIX, Kraków 1987.

Lektury uzupełniające

Białostocki J., Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o sztuce, Warszawa , 1976;
Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1979;
Klasycyzm i klasycyzmy. Materiały sesji SHS, Warszawa 1994
Krakowski P., Teoretyczne podstawy architektury wieku XIX, Kraków 1979;
Krakowski P., Fasada dziewiętnastowieczna. Ze studiów nad architekturą wieku XIX, „Zeszyty Naukowe UJ. Prace z Historii Sztuki”, t. DCII, z. 16, 1981, s. 55-96;
Porębski M., Dzieje sztuki w zarysie, t. 3 (wiek XIX), Warszawa 1988;
Pevsner N., Historia architektury europejskiej, Warszawa 1976;
Przedmiot, metodologia, zawód, red. nauk. P. Skubiszewski, Warszawa 1973 (wskazany rozdział);
Tuffelli N., Sztuka XIX wieku, Warszawa 2007.