Historia sztuki XX i XXI wieku polskiej (2014/15)


Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Brak

Cele

Celem zajęć jest przekazanie wiedzy o najważniejszych zjawiskach w sztuce światowej w XX i XXI wieku.

Treści kształcenia

T.1 - Malarstwo i grafika XX wieku w Polsce: formiści, grupa „Bunt”, konstruktywiści, Stowarzyszenie Artystów Plastyków „Rytm”, Bractwo św. Łukasza, kapiści, Artes, Grupa Krakowska, socrealizm, twórczość po „odwilży”.
T.2 - Rzeźba polska XX wieku: formiści, konstruktywiści, Stowarzyszenie Artystów Plastyków „Rytm”, I Grupa Krakowska
T.3 - Architektura i wzornictwo w Polsce XX wieku: konstruktywiści, Wystawa sztuki Dekoracyjnej w Paryżu 1925 roku. Wykład dotyczy najważniejszych zjawisk w sztuce polskiej w zakresie malarstwa, rzeźby oraz architektury od początku dwudziestego wieku po czasy współczesne. Omówione zostaną najważniejsze tendencje artystyczne, działalność i znaczenie poszczególnych środowisk artystycznych, twórczość najwybitniejszych przedstawicieli sztuki polskiej XX wieku. Ukazane zostaną powiązania między polską i światową sceną artystyczną, najważniejsze wpływy, jakim ulegali polscy artyści, kontekst historyczny i społeczny ich działań.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student zdobywa wiedzę ogólną, zna periodyzację omawianych zjawisk, tematykę i ikonografię dzieł, umie je osadzić w szerszym kontekście kulturowym
W_2 Student nabywa umiejętności posługiwania się właściwą terminologią
W_3 Student potrafi rozpoznać różne rodzaje dzieł sztuki oraz źródeł historycznych. Potrafi przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem typowych metod, w celu określenia ich znaczeń, oddziaływania społecznego, miejsca w procesie historyczno-kulturowym.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 W wyniku przeprowadzonych zajęć student potrafi przeprowadzić charakterystykę porównawczą zjawisk artystycznych.

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Egzamin z oceną. Rozpoznanie prezentowanego na ilustracji dzieła sztuki oraz omówienie związanej z nim problematyki artystycznej w zakresie, w którym problematyka ta jest ujmowana w podstawowej literaturze przedmiotu. Oprócz rozpoznania i właściwego scharakteryzowania związanych z danym dziełem zagadnień historyczno-artystycznych, oceniana jest także umiejętność posługiwania się właściwą terminologią oraz wiedza na temat historyczno-kulturowego kontekstu danego zjawiska artystycznego (znajomość podstawowych faktów z zakresu topografii, historii, filozofii, literatury danego okresu).

Lektury podstawowe

Baranowicz Z., Polska awangarda artystyczna 1918-1939, Warszawa 1979;
Kowalska B., Polska awangarda malarska 1945-1980. Szanse i mity, Warszawa 1988;
Pollakówna J., Malarstwo polskie między wojnami 1918-1939, Warszawa 1982;
Piotrowski P., Znaczenia modernizmu. W stronę historii sztuki polskiej po 1945 roku, Warszawa 1999;
Rottenberg A., Sztuka w Polsce 1945-2005, Warszawa 2005;
Turowski A., Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000.

Lektury uzupełniające

Anders H., Rytm, Warszawa 1972;
Konstantynów D., Wileńskie Towarzystwo Artystów Plastyków 1920-1939, Warszawa 2006;
Luba I., Dialog nowoczesności z tradycją. Malarstwo polskie dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa 2004;
Łukaszewicz P., Zrzeszenie artystów plastyków „Artes"1929-1935, Wrocław 1975;
Malinowski J., Sztuka i nowa wspólnota. Zrzeszenie Artystów Polskich Bunt 1917-1922, Wrocław 1991;
Melbechowska-Luty A., Posągi i ludzie. Rzeźba polska dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa 2005;
Odwilż. Sztuka polska ok. 1956 roku, katalog wystawy, Poznań 1996;
Pollakówna J., Formiści, Wrocław 1972;
Włodarczyk W., Socrealizm, Paryż 1986;
Wojciechowski A., Czas smutku, czas nadziei. Sztuka niezależna lat osiemdziesiątych, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1992.