Cheironomia Chorału gregoriańskiego (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

opanowanie wiedzy teoretycznej i praktycznej w zakresie historii, teorii i semiologii chorału gregoriańskiego w stopniu pozwalającym ma swobodne poruszanie się po problemach z zakresu przedmiotu

Cele

przygotowanie do samodzielnego opracowywania wraz z zespołem chóralnym utworów gregoriańskich; ugruntowanie znajomości stylu i estetyki gregoriańskiej poprzez ćwiczenia praktyczne; rozwijanie praktycznej znajomości stylu semiologicznego; opanowanie wiedzy zakresu form i kompozycji gregoriańskiej; poruszanie się po formułach gregoriańskich

Treści kształcenia

T_1 Zasady teorii cheironomii
T_2 Poznanie sposobów dyrygowanie chorałem
T_3 Interpretacja semiologiczna i odczytywanie cheironomii
T_4 Dyrygowanie wybranych kompozycji z Graduale Triplex
T_5 Próba samodzielnej interpretacji chorału

Efekty kształcenia

WIEDZA
Ew_1 posiada wiedzę z zakresu paleografii muzycznej i semiologii gregoriańskiej w stopniu średniozaawansowanym, stanowiącą podstawę do dalszego rozwoju
Ew_2 zna repertuar śpiewu gregoriańskiego w zakresie objętym cyklem nauczania

UMIEJĘTNOŚCI
Eu_1 samodzielnie opracowuje i wykonuje lub przygotowuje z zespołem chóralnym utwory z klasycznego repertuaru gregoriańskiego zgodnie z kryteriami obowiązującymi dla stylu semiologicznego
Eu_2 płynnie porusza się po praktycznych zagadnieniach psalmodii, kantylacji i formuł gregoriańskich na poziomie średniej komplikacji materiału melodyczno-słownego

KOMPETENCJE
Ek_1 jest przygotowany do współpracy z innymi wykonawcami w różnego rodzaju zespołach wokalnych, scholach i chórach

Metody dydaktyczne

M_1 wykład problemowy
M_2 wykład konwersatoryjny
M_3 wykład z prezentacją multimedialną wybranych zagadnień
M_4 praca z tekstem i dyskusja
M_5 rozwiązywanie zadań
M_6 praca w grupach
M_7 prezentacja nagrań CD i DVD

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

W_1 kolokwium ustne
W_2 kolokwium pisemne
W_3 testy ewaluacyjne
W_4 prezentacja wybranego materiału chorałowego (interpretacja)
przesłuchania

Lektury podstawowe

1. Cardin E., Semiologia gregoriańska, Kraków 2000.
2. Graduale Triplex, Solesmes 1979.
3. Hinz E., Chorał gregoriański, Pelplin 1999.
4. Tyrała R., Chorał gregoriański wciąż pierwszym śpiewem Kościoła, Anamnesis 26(3)2001, s. 49-60.

Lektury uzupełniające

1. Bernagiewicz R., Tradycja ustna chorału gregoriańskiego wobec gwidońskiej diastematii liniowej, LS 6(2000), nr 1, s. 99-106.
2. Chwałek J., Chorał gregoriański, Notacja, EK t. 3, Lublin 1989, kol. 224-225.
3. Hinz E., Zarys historii muzyki kościelnej, Pelplin 2000
4. Lewkowicz W., Muzyka sakralna, Warszawa 1961.
5. Łaś J., Tonalność melodii gregoriańskich, Kraków 1965.
6. Pawlak I., Formy chorału gregoriańskiego w polskojęzycznych obrzędach po Soborze Watykańskim II, LS 4(1998), nr 1(11), s. 73-99.
7. Pikulik J., Wykonanie chorału gregoriańskiego, Canor II 3(1992), s. 3-4.
8. Siekierka I. H., Rytm w chorale gregoriańskim, LS 8(2002), nr 1(19), s. 75-87.
9. Siekierka I. H., Znaczenie artykulacji neumatycznej w chorale gregoriańskim, LS 6(2000), nr 1, s. 85-97.
10. Sunol G. M., Zasady śpiewu gregoriańskiego, Poznań 1956.
11. Turco A., Il canto gregoriano, toni e modi, Roma 1996.
12. Turco A., Starorzymski śpiew liturgiczny versus, LS 9(2003), nr 2(22), s. 411-421.