Dzieje tkanin zabytkowych - tkaniny średniowieczne i wczesnorenesansowe (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

Ogólna wiedza z zakresu nauk humanistycznych przygotowująca do studiów humanistycznych.

Cele

Celem wykładu jest przedstawienie treści dotyczących najważniejszych zjawisk i przemian stylowych zachodzących we wzornictwie i produkcji tkanin późnochrześcijańskich i średniowiecznych, wykształcenie umiejętności identyfikacji, i datowania zabytków tekstylnych.

Treści kształcenia

T.1 - Tematem wykładu jest omówienie najważniejszych ośrodków produkcji i zjawisk następujących w historii tkanin późnochrześcijańskich i średniowiecznych. Przedstawione zostaną zmiany, jakie zachodziły w historii produkcji i technice wykonania tekstyliów z uwzględnieniem wpływów kulturowych. Student nabywa wiedzę na temat możliwości wykorzystania warsztatu historyka sztuki, rozumianego w sposób interdyscyplinarny, celem ustalenia chronologii zabytku
T.2 - Zakres wykładu wzbogacony zostanie poprzez omówienie wiodących ośrodków zajmujących się badaniami i konserwacją tkanin w Europie.

Efekty kształcenia

WIEDZA
W_1 Student płynnie posługuje się na poziomie rozszerzonym współczesną terminologią związaną z techniką i warsztatem technologicznym w zakresie zabytkowych tekstyliów.
W_2 Student zna i rozumie specyfikę ochrony dziedzictwa sakralnego.
W_3 Student ma pogłębioną, specjalistyczną wiedzę w zakresie sposobów analizy i ochrony, dzieł sztuki.
W_4 Student ma poszerzoną wiedzę w zakresie ochrony tkanin zabytkowych.

UMIEJĘTNOŚCI
U_1 Student wykazuje się umiejętnością pracy zespołowej porównując i, dokonując badań tkanin
U_2 Student potrafi dokonać analizy porównawczej i identyfikacji chronologicznej tkanin posługując się ogólnodostępną literaturą.

Metody dydaktyczne

M.1 Wykład
M.2 Prezentacja multimedialna
M.3 Zajęcia terenowe – praca z obiektem zabytkowym

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

Sposób zaliczenia przedmiotu. Forma i warunki zaliczenia, metody i kryteria oceniania Forma zaliczenia: zaliczenie bez oceny
Warunkiem zaliczenia jest aktywny, systematyczny udział w zajęciach(dopuszczone są dwie nieusprawiedliwione nieobecności) oraz kolokwium podsumowujące materiał z pierwszego semestru nauki. Student wykazuje się podstawową wiedzą z zakresu historii zabytkowych tkanin, wzornictwa czy motywów zdobniczych, charakterystycznych dla określonego w temacie wykładu przedziału wiekowego, swobodnie posługuje się literaturą przedmiotu, wykazuje znajomość zasobów najważniejszych kolekcji tekstyliów.

Lektury podstawowe

Ackermann (H. CH.), Seidengewebe des 18. Jahrhunderts, Bd.1, Bizarre Seiden, Abegg-Stiftung Riggisberg 2000;
Boulnois L., Szlakiem jedwabiu, Warszawa 1968;
Chruszczyńska J., Orlińska – Mijanowska E., Tkaniny dekoracyjne. Przewodnik dla kolekcjonerów, Warszawa 2009; Devoti D., Romano G., Tessuti antichi nelle chiese di Arona, Torino 1981;
Emery R, The Primary Structures of Fabrics, Washington 1996;
Falke O. von, Kunstgechichte der Seidenweberei, Berlin 1913;
Flemmimg E., Textile Künste. Weberei, Stickerei, Spitze, Berlin 1950;
Geijer A., A History of Textile Art, Leeds 1979;
Gutkowska-Rychlewska M., Historia ubiorów, Wrocław-Warszawa-Kraków 1968.
Hennel-Bernasikowa M., Gobeliny XV-XIX wiek w Zamku Królewskim na Wawelu, Kraków 2000;
Markowsky B., Europäische Seidengewebe des 13. – 18. Jahrhundert, Köln, 1976;
Jolly A. Seidengewebe des 18. Jahrhunderts, Bd. 2, Naturalismus, Abegg-Stiftung Riggisberg 2002;
Michałowska M., Leksykon włókiennictwa, Warszawa 2006;
Nahlik A., Zarys historii jedwabnej tkaniny dekoracyjnej do końca XVIII w. Toruń 1971;
Palliser B., History of Lace, New York 1902;
Świeykowski E., Zarys artystycznego rozwoju tkactwa i haftarstwa, Kraków 1906;
Taszycka M., Włoskie jedwabne tkaniny odzieżowe w Polsce w pierwszej połowie XVII w. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk, 1971;
Thornton P., Baroque and Rococo Silks, London 1965;
Vokabular der Textiltechniken, Centre International d’Etudes des Textiles Anciens (C.I.E.T.A.), Lyon 1971;
Żarnowiecki L., Historia i technika haftarstwa kościelnego, Warszawa 1901;
Żarnowiecki L., Historia tkanin jedwabnych , Kijów 1915.

Lektury uzupełniające

2000 Years of Silk Weaving, New York 1944;
Bender A., Tapiserie w dawnej Rzeczypospolitej, Lublin 2004;
Biedrońska – Słota B., Leksykon sztuki kobierniczej, Kraków 1999;
Biedrońska – Słota B., Perskie tkaniny jedwabne w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, Kraków 2002;
Bourguet P. du, Sztuka Koptów, Warszawa 1991;
Carmignani M., Tessuti Ricami e Merletti in Italia, Milano 2005;
Fischbach F., Ornamente der Gewebe, Frankfurt 1800;
Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia, Warszawa 1980;
Higgins J. P. P., Cloth of Gold. History of Metallised Textiles, London 1993;
Jolly A. Seidengewebe des 18. Jahrhunderts, Bd. 2, Naturalismus, Abegg-Stiftung Riggisberg 2002;
Kybalowa L., Die alten Weber Am Nil. Koptishe Stoffe, Praha 1967.
Mańkowski T., Polskie tkaniny i hafty XVI - XVIII wiek, Wrocław 1954;
Morant H. de, Historia sztuki zdobniczej od pradziejów do współczesności, Warszawa 1981;
Podreider F., Storia dei Tessuti d’Arte in Italia, Bergamo 1928;
Przepych i blask jedwabnictwa lyońskiego, Lyońskie tkaniny od XVII do XX w. Richesses et Merveilles de la soierie lyonnaise,Warszawa 2004;
Santangelo A., Tessuti, d’Arte Italiani dal XII al XVIII secolo, Milano 1959;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Czasy nowożytne, Warszawa 1984;
Samek J., Polskie rzemiosło artystyczne. Średniowiecze, Warszawa 2000;Sieradzka A., Tysiąc lat ubiorów w Polsce, Warszawa 2007.
Turnau I., Moda i technika włókiennicza w Europie od XVI do XVIII wieku, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1984.