Język grecki gz_2_4_zo_30_2 (2014/15)

Sylabus

Sylabus

Wymagania wstępne

1. Utrwalone wiadomości z zakresu materiału semestru pierwszego lektoratu zaawansowanego.

Cele

1. Umiejętność odmiany, określania i tłumaczenia wszystkich form deklinacji III.
2. Umiejętność odmiany oraz tłumaczenia stopniowania przymiotników i przysłówków.
3. Umiejętność rozpoznawania, określania i tłumaczenia imiesłowów oraz składni z nimi związa-nych.
4. Umiejętność rozpoznawania, określania i tłumaczenia form strony biernej dla aorystu I i futurum oraz form aorystu II i pierwiastkowego.

Treści kształcenia

1. Participium praesentis, participium futuri, participium aoristi I. Użycie imiesłowu. Genetivus absolutus.
2. Deklinacja III - tematy samogłoskowe:
α) na samogłoskę -ῡ;
β) na samogłoski -ῐ, -ῠ z wymianą na -ει, -ευ (-εϜ);
γ) przymiotniki na -ύς, -εῖα, -ύ.
3. Deklinacja III - tematy dwugłoskowe.
4. Deklinacja III - rzeczowniki nieregularne.
5. Deklinacja III – μέγας, πολύς, πᾶς.
6. Stopniowanie przymiotników i przysłówków. Genetivus comparativus.
7. Liczebniki główne i porządkowe. Zaimki οὐδείς i μηδείς.
8. Indicativus, imperativus, infinitivus, participium aoristi II activi et medii.
9. Indicativus, imperativus, infinitivus, participium aoristi I pass. i pochodny indicativus futuri pas-sivi.
10. Indicativus, imperativus, infinitivus, participium aoristi II passivi i pochodny indicativus futuri passivi.
11. Indicativus, imperativus, infinitivus, participium aorystu pierwiastkowego.

Efekty kształcenia

WIEDZA
1. Student rozpoznaje i tłumaczy formy fleksyjne III deklinacji oraz liczebników.
2. Student identyfikuje i tłumaczy formy wszystkich stopni przymiotnika i przysłówka.
3. Student odmienia, określa i tłumaczy formy imiesłowów praesentis, aoristi I, aoristi II i futuri..
4. Student rozpoznaje, określa i tłumaczy formy osobowe czasowników koniugacji I w praesens, aoryście I i II oraz w futurum.

UMIEJĘTNOŚCI
1. Student wykorzystuje wiedzę fleksyjną i składniową w tłumaczeniu.
2. Student formułuje uzasadnienie sporządzonych tłumaczeń w oparciu o wiedzę fleksyjną i skła-dniową.
3. Wykorzystując słownik i wiedzę fleksyjną student ustala formy podstawowe oraz znaczenia słów nieznanych występujących w tekstach.

Metody dydaktyczne

1. wykład
2. wykład z prezentacją multimedialną
3. analiza przykładów zdań (metoda gramatyczno-tłumaczeniowa),
4. praca w grupach,
5. ćwiczenia fleksyjne,
6. praca własna studenta
7. metody e-learningowe

Sposoby sprawdzania i warunki zaliczenia

1. ocenianie ciągłe przygotowania studenta do zajęć oraz jego pracy na zajęciach;
2. frekwencja: w przypadku nieobecności na zajęciach student samodzielnie uzupełnia materiał z zajęć, na których nie był obecny;
3. sprawdziany pisemne (od 1- 3) w ciągu semestru, trwające od 45- 90 minut, nie później niż 2 tygo-dnie przed planowanym zakończeniem zajęć.
Ocena podsumowująca semestr jest oparta na ocenach uzyskanych z kolokwiów oraz na ocenie wynikającej z ciągłego oceniania pracy studenta na zajęciach.

Lektury podstawowe

NIEMIRSKA-PLISZCZYŃSKA J., Ἰδοὺ ὁ ἄνθρωπος. Wstępny podręcznik języka greckiego oparty na tekstach autorów klasycznych i Nowego Testamentu, Poznań 1960.
POPOWSKI R. KS., Słownik grecko-polski Nowego Testamentu, Warszawa 2007.
Materiały własne prowadzącego.

Lektury uzupełniające

ABRAMOWICZÓWNA Z. (red.), Słownik grecko-polski, t.I-IV, Warszawa 1958-1965.
WĘCLEWSKI Z., JUREWICZ O., Słownik grecko-polski, t. 1-2, PWN, Warszawa 2000-2001.
BARDSKI K. KS., Ἡ κοινὴ διάλεκτος. Podręcznik do nauki języka greckiego Nowego Testamentu, Warszawa 1999.
BOROWSKA M., Μορμολύκη. Książka do nauki języka starogreckiego., Warszawa 1996.
GOLIAS M., Wstępna nauka języka greckiego. Teksty. Preparacje., Warszawa 1965.
KORUS A. i K., HELLENIKE GLOTTA. Podręcznik do nauki języka greckiego, Warszawa-Kraków 1994.
PENAR T. KS., Graecitas Neotestamentaria. Intensywny kurs podstawowy, wyd. II popr., Pelplin 1984.
POLOK B. KS., Język grecki. Ćwiczenia, Opole 1996.
POLOK B. KS., Język grecki. Gramatyka, Opole 1996.