PROFIL CZASOPISMA
Międzynarodowe czasopismo „Logos i Ethos” jest naukowym półrocznikiem podejmującym współczesne zagadnienia z dziedziny filozofii. „Logos i Ethos” wydawany jest przez Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie już od 1991 roku. Początkowo prezentował głównie dorobek krakowskiego środowiska filozoficznego, związanego przede wszystkim z UPJPII (dawniej Papieska Akademia Teologiczna). Kolejne reorganizacje czasopisma wzmocniły jego pozycję wśród filozoficznych periodyków i zdecydowanie poszerzyły grono specjalistów zainteresowanych \"Logosem i Ethosem\". Od kilku lat do współpracy zapraszani są wszyscy, którzy zajmują się problemami filozofii człowieka, aksjologii i etyki oraz filozofii Boga i religii. Obok rozpraw, na łamach \"Logosu i Ethosu\" prezentowane są przekłady tekstów i komentarze do nich, recenzje nowości polskich i zagranicznych, aktualne dyskusje filozoficzne, a także zapisy referatów wygłaszanych podczas konferencji organizowanych przez Wydział Filozoficzny UPJPII.
Podstawową wersją czasopisma jest wersja drukowana (ISSN 0867-8308): zeszyty \"Logos i Ethos\" ukazują się drukiem w czerwcu i grudniu, zaś lista recenzentów publikowana jest w drugim numerze każdego roku.
Czasopismo „Logos i Ethos” figuruje w bazie danych CEJSH (THE CENTRAL EUROPEAN JOURNAL OF SOCIAL SCIENCES AND HUMANITIES). 

RADA NAUKOWA
1. Tadeusz Biesaga (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
2. Aleksander Bobko (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
3. Anna Brożek (Uniwersytet Warszawski)
4. Philippe Capelle-Dumont (Université de Strasbourg & Institut Catholique de Paris, France)
5.Barbara Chyrowicz (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II)
6. Roberto Di Ceglie (Lateran University, Italy)
7. Janusz Dobieszewski (Uniwersytet Warszawski)
8. Marie Duží (VSB-Technical University of Ostrava, Czech Republic)
9. Michael Eubank (Logos Philosophical Institute, USA)
10. Jean Greisch (Humboldt-Universität, Germany)
11. Robert Janusz (Akademia „Ignatianum”, Kraków)
12. A.H.M. (Fred) van Iersel (Tilburg University, The Netherlands)
13. Stanisław Judycki (Uniwersytet Gdański)
14. Anna Karoń-Ostrowska (Towarzystwo „Więź”)
15. Lilianna Kiejzik (Uniwersytet Zielonogórski)
16. Małgorzata Kowalska (Uniwersytet w Białymstoku)
17. Anna Latawiec (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa)
18. Anna Lemańska (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa)
19. Vyacheslav Moiseev (Russian Academy of Sciences)
20. Kazimierz Mrówka (Uniwersytet Pedagogiczny im. KEN w Krakowie)
21. Joanna Odrowąż-Sypniewska (Uniwersytet Warszawski)
22. Ahti-Veikko Pietarinen (University of Helsinki, Finland)
23. Robert Piłat (Instytut Filozofii i Socjologii PAN)
24. Vladimir Porus (Higher School of Economics & Biblical Theological Institute of St. Apostle Andrew, Russia)
25. Adrian Reimers (University of Notre Dame, USA)
26. Roman Rożdżeński (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
27. Knut-Willy Sæther (Volda University College, Norwey)
28. Karol Tarnowski (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
29. Adam Węgrzecki (Uniwersytet Ekonomiczny, Kraków)
30. Jacek Wojtysiak (Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II)
31. Adam Workowski (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
32. Stanisław Wszołek (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
33. Stanisław Ziemiański (Akademia „Ignatianum”, Kraków)
34. Władysław Zuziak (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie)
35. Urszula Żegleń (Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń)

INFORMACJE DLA AUTORÓW
1. W celu zapewnienia przejrzystości i zagwarantowania rzetelności publikowanych tekstów wymaga się od autorów tekstów udzielenia informacji o podmiotach przyczyniających się do powstania publikacji (wkład merytoryczny, finansowy, rzeczowy etc. – „ghostwriting”, „guest authorship”). W przypadku udziału wielu autorów publikacji autor zgłaszający tekst jest zobowiązany do określenia wkładu poszczególnych autorów w powstanie publikacji (określenie, kto jest autorem koncepcji, założeń i metod użytych w tekście). Autor publikacji zobowiązany jest również do udzielenia informacji o źródłach finansowania publikacji, wkładzie instytucji naukowo-badawczych, stowarzyszeń oraz innych podmiotów („financial disclosure”).

2. Czasopismo „Logos i Ethos” wydawane jest w języku polskim oraz językach kongresowych (angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, rosyjski) z udziałem recenzentów zagranicznych.

3. Poprzez wysłanie tekstu do recenzji w „Logos i Ethos” autor tekstu deklaruje niezłożenie tego tekstu do innego czasopisma.

4. Autor tekstu, celem publikacji, składa oświadczenie, że jest on/ona autorem tekstu, który wcześniej był niepublikowany (z wyjątkiem przekładów).

5. Autorzy tekstów proszeni są o przesłanie abstraktów oraz słów kluczowych w języku polskim i angielskim opracowanego zagadnienia. Po przyjęciu tekstu do druku wypełniają formularz dla autorów.


ZASADY RECENZOWANIA
Od 1 grudnia 2011 roku prace proponowane do publikacji na łamach czasopisma \"Logos i Ethos\" przechodzą trzy etapy recenzowania.

Etap I
Recenzja wstępna mająca na celu ogólne zakwalifikowanie tekstu, pod względem jego zgodności z profilem czasopisma, zachowania wymogów redakcyjnych obowiązujących w wydawnictwie (w szczególności styl przypisów) oraz ogólnej poprawności językowej. Tekst spełniający wymogi recenzji wstępnej zostaje skierowany do recenzji właściwej. Redakcja zastrzega sobie prawo odesłania tekstu i odmowy publikacji bez podania powodów.

Etap II
Właściwy etap recenzowania, podczas którego tekst zostaje poddany podwójnej anonimowej, dla recenzenta i autora tekstu, recenzji. Autor tekstu nie zna recenzentów oraz recenzenci nie znają autora tekstu („double-blind review proces”). Zgłaszane teksty powinny uniemożliwiać identyfikację autora (tekst bez nazwiska autora oraz odsyłaczy pozwalających na jego rozpoznanie). Tekst powinien, oprócz poprawności językowej, charakteryzować się oryginalnością podjętego tematu, uzasadnieniem wysuniętej tezy oraz uwzględniać literaturę przedmiotu. Artykuły, które nie wnoszą nic, albo niewiele nowego do omawianej kwestii nie będą przyjęte do publikacji.
Recenzenci - specjaliści spoza Wydziału Filozoficznego UPJPII - przedstawiają swoją opinię o tekście wypełniając formularz recenzji.

Etap III
Teksty spełniające wymagania etapu II (pozytywne recenzje), które ponadto zostały poprawione przez autora zgodnie ze wskazówkami recenzentów kwalifikowane są do publikacji na łamach „Logosu i Ethosu”.

ZASADY REDAKCYJNE
Wydawca \"Logosu i Ethosu\", Uniwersytet Papieski Jana Pawła II Wydawnictwo Naukowe, wprowadza poniższe zasady redakcyjne:

PRZYPISY

1. Stosujemy tzw. przypisy dolne. Numer przypisu (cyfry arabskie) w tekście umieszczamy przed znakiem interpunkcyjnym kończącym zdanie lub jego część.

Do sekt tych zalicza się paulicjan ¹, jak również niektóre grupy monofizytów².

Uwaga: zdanie zawsze kończymy kropką: itp.².

2. W opisach bibliograficznych stosujemy prostą wersję zapisu przecinkowego (uwaga: przecinek po tytule winien być zapisany czcionką prostą, nie kursywą).

M. Heller, Filozofia i Wszechświat, Kraków 200.

3. Opis bibliograficzny publikacji zwartej (książki) powinien zawierać: inicjał imienia (lub inicjały rozdzielone spacją), nazwisko (-a) autora (-ów), tytuł dzieła, podtytuł (oddzielone kropką), tłum. inicjał imienia i nazwisko tłumacza, miejsce i rok wydania, stronę (ze skrótem s.).

Uwaga: nie podajemy nazw wydawnictw.

W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 1, Warszawa 1993, s. 11−14. 
F. Copleston, Historia filozofii t. 1, tłum. H. Bednarek, Warszawa 2004, s. 219−231.

Uwaga: między numerami stron wpisujemy półpauzę − (a nie dywiz -), bez spacji. Gdy wskazujemy konkretną stronę i następną, stosujemy zapis: s. 16 n. lub wiersz 5 n.
W przypadku dwóch lub więcej miejsc wydania rozdzielamy je półpauzą ze spacjami:
(...) Warszawa – Kraków 2008.

4. W opisach prac zbiorowych tytuł (kursywą) poprzedza redaktora (-ów),którego nazwisko podajemy w mianowniku po skrócie red.

J. Polkinghorne, Prawa natury i prawa fizyki, tłum. T. Sierotowicz, [w:] Stwórca – Wszechświat - człowiek, red. M. Heller, T. Sierotowicz, t. 1, Tarnów 2006, s. 200−214.

Jeśli w tytule dzieła pojawia się inny tytuł, ten drugi również zapisujemy kursywą w cudzysłowie, np. Plotka o „Weselu”.

5. Tytuły czasopism podajemy czcionką prostą w cudzysłowie. Poszczególne elementy opisu bibliograficznego zapisujemy w sposób następujący: numer rocznika, rok wydania, tom, numer lub/i zeszyt, z zastosowaniem skrótów R., t., z. i nr.

A. N. Whitehead, Bóg i świat, tłum. J. Życiński, „Zagadnienia Filozoficzne w Nauce”, R. XII, 1990, s. 19−30.

6. Tytuły czasopism podajemy w pełnym brzmieniu. Jeśli odwołujemy się do tego samego czasopisma po raz drugi, to za pierwszym razem po pełnym tytule podajemy [dalej: skrót czasopisma]. Skróty czasopism zapisujemy bez cudzysłowu.

„Zagadnienia Filozoficzne w Nauce” [dalej: ZFN]

7. Hasła z encyklopedii, leksykonów i słowników, np.:

Z. Podgórzec, Fłorenski P. A. [w:] Encyklopedia katolicka, t. 5, Lublin 1981, kol. 350–352.

8. Przy odsyłaniu do stron internetowych należy podać: autora, tytuł utworu, „adres” internetowy oraz w nawiasie datę korzystania ze strony.

Z. Kletowski, O świątyniach i ulicach Kioto, [w:] http://www.int.pan.wroc.pl/gm/wystawajaponia/wystawa/gaweda13.htm (1.12.2004).

9. Cytując bądź przywołując wersje elektroniczne prac należy podać identyfikator cyfrowy pracy (DOI)

Gosh, M.K., M.L. Harter, 2003, A viral mechanism for remodeling chromatin structure in G0 cells. Mol. Cell. 12:255-260, http://dx.doi.org/10.1016/S1097-2765(03)00225-9

9. W przypadku, gdy tekstu danego autora nie cytujemy, lecz jedynie streszczamy, parafrazujemy lub do niego odsyłamy w celu znalezienia szerszej informacji, przypis poprzedzamy odpowiednio skrótem: Por. albo Zob.

10. W przypisie, w którym dane bibliograficzne są takie same jak w przypisie bezpośrednio go poprzedzającym, stosujemy zapis: Tamże, s. xx.

Dzieło wcześniej cytowane zapisujemy: inicjał imienia i nazwisko autora,tytuł dzieła lub jego skrócony zapis (za każdym razem jednakowy), s. xx.

G. Greshake, Wprowadzenie..., dz. cyt., s. 14−15.

Jeżeli w jednym przypisie występują bezpośrednio po sobie więcej niż jedno dzieło tego samego autora, to przy cytowaniu drugiego dzieła (i następnych – jeśli występują bezpośrednio po sobie) zamiast inicjału imienia i nazwiska autora piszemy: tenże (taż), tytuł lub jego skrót, dz. cyt., s. xx.

11. Tytuły dokumentów soborowych: Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium (ale: konstytucja Lumen gentium – gdy nie podajemy pełnego tytułu).

12. W dokumentach kościelnych odsyłamy do numeru punktu, a nie do numeru stronicy:

HV 2; LG 1.

13. W przypadku cytatów z dokumentu kościelnego podajemy w przypisie pełną nazwę dokumentu, a jeśli dokument będzie się powtarzał, podajemy w tym przypisie skrót [dalej: ...], pod jakim będziemy się do niego odwoływać. Wówczas w tekście po cytacie umieszczamy skrót w nawiasie np. (LG 25).

TEKST GŁÓWNY

1. Krótkie cytaty umieszczone w tekście i w przypisach – polskie, jak i obcojęzyczne (także łacińskie) – należy pisać czcionką prostą (antykwą) i ujmować w cudzysłów.
Przy cytacie dłuższym należy stosować układ blokowy, czyli: odstęp z góry i z dołu, bez wcięcia akapitowego, bez cudzysłowu, mniejsza czcionka, większe wcięcia z lewej i prawej strony, np.

Uwaga: jeśli w tym dłuższym cytacie pojawiają się akapity, nie zaznaczamy wcięcia, tylko oddzielamy akapity za pomocą odstępu.

2. Gdy zachodzi konieczność zastosowania cudzysłowu w obrębie cudzysłowu (np. w cytatach) należy użyć znaków «...», np.:

„Platon uważa, że «filozofowie to ci, co potrafią dotykać tego, co jest zawsze takie samo pod tym samym względem»”.

Cytaty biblijne winny być lokalizowane w tekście głównym, nie w przypisie.
Sposób zapisu cytatów biblijnych:
numer księgi – spacja – skrót tytułu księgi – spacja – nr rozdziału – przecinek – spacja – nr wersetu/wersetów (oddzielone półpauzą, bez spacji), np.:

1 Tes 3, 6−7

Uwaga: w przypadku wskazania dwóch różnych wersów w tym samym rozdziale wpisujemy kropkę bez spacji, np.:

1 Kor 4, 17.21

Między numerami rozdziałów półpauza ze spacjami, np.:

Rdz 1 – 2; Rdz 1, 2 – 2, 4

3. Tytuły ksiąg świętych winny być zapisane wielką literą, czcionką prostą:

Koran, Tora, Stary Testament, Księga Psalmów (ale: księga Apokalipsy), Psalm 27 (ale: psalm – gdy bez numeru), Ewangelista, Łukasz Ewangelista (ale: ewangelista Łukasz)

4. Słowa obce winny być zapisane kursywą:

non possumus, explicite, en bloc

Jeśli autor sobie tego życzy, niektóre polskie słowa zapisujemy kursywą (dla ich podkreślenia).
Słów raczej nie spacjujemy (nie piszemy ich rozstrzelonym drukiem) ani nie podkreślamy.
Cytaty obcojęzyczne zapisujemy czcionką prostą (nie kursywą), w cudzysłowie. Stosujemy w nich zasady podane w niniejszej instrukcji.

„Amicus Plato, sed magis amica veritas”.

Uwaga: W artykułach obcojęzycznych publikowanych w całości stosujemy interpunkcję i zasady zapisu (np. siglów biblijnych, cudzysłowów) zgodne z tekstem oryginalnym. W przypisach używamy czcionki łacińskiej.

5. W sprawach pisowni słownictwa religijnego obowiązują zasady opracowane przez Radę Języka Polskiego.
Zob. Zasady pisowni słownictwa religijnego, red.R. Przybylska, W. Przyczyna, Tarnów 2004.

6. Autorzy, którzy odwołują się w swoich publikacjach do wyrażeń greckich lub hebrajskich, pobierają z wydawnictwa stosowaną czcionkę gr./hebr. Ponadto
oprócz wersji elektronicznej tekstu dostarczają wydruk ze sprawdzonymi wyrażeniami obcojęzycznymi, stanowiący podstawę dla wydawnictwa.